Nieuw op school

Kate P.O.V.:

Vandaag is het dan zo ver weer maandag vandaag moet ik die tekening laten zien bij de tekst die ik gewoon zielig vond:
2 kinderen rennen: De ene omdat de school uit is. De andere om niet dood geschoten te worden.















2 kinderen lachen: De ene omdat zijn toets op school goed ging. De andere omdat zijn buik eindelijk een beetje vol is















2 kinderen maken ruzie: De ene omdat hij achter de computer wil. De ander voor een klein stukje brood.











2 kinderen vragen zich af?: De ene wat ze gaan knutselen op school. De andere of hij de dag nog gaat redden.















2 kinderen huilen: De ene huilt omdat zijn schaafwond bloed. De ander omdat zijn ouders dood zijn.















2 kinderen in de wereld: de ene is net 9 geworden. De ander werd maar 9.


Bij alle zinnen moest je een tekening maken en zoals gewoonlijk lukte het mij erg goed. Met Nils praat ik niet meer en het is nog steeds het zelfde als in de zomer. Dina kom hem vergeven en zijn nu weer goede vrienden maar ik heb ondertussen geen vrienden meer. Behalve Nathalie die jammer genoeg nu bij haar ouders woont in Goor. Als je het mij vraagt hadden we beter daar heen kunnen verhuizen dan had ik gewoon met de trein naar school gegaan. Maar nee we moesten naar Amsterdam verhuizen. Zo oneerlijk. Ik sta op en pak een setje: http://www.polyvore.com/cgi/set?id=95066727&.locale=nl. Sinds de laatste keer dat ik Nils zag ben ik een echte emo. Ik draag alleen nog maar zwart ik snij mezelf weer. Maar wie maakt het nog uit. Niemand ik heb geen vrienden iedereen heeft me laten vallen in ieder geval zo voelt het alleen Nathalie is nog een vriendin. Dina heeft nu iedereen behalve haar oude ex BFF. We waren vrienden maar nu voelt het meer als vijanden hoe we met elkaar om gaan. Op school wiste niet eens hoe ik heten. Zelfs de leraren niet die zijn de altijd. Dat meisje met dat blauwe met paarse haar. Ja het is nog steeds blauw met paars. Maar genoeg gezuurd ik ga naar school.

Dina P.O.V.:

Nog altijd mis ik de tijden met Kate. Ik kan het nu wel vinden met Daan en Nils maar ik mis haar haar gekke gedoe in de pauze haar gezucht als we weer naar de les moesten. Hoe we konden lachen als ze weer eens moest nablijven ik mis die tijd. Ik weet dat ik haar heb laten vallen voor Owen en de jongens. Maar ik wil de tijd terug elke keer als ik haar zie is haar kleden niet meer vrolijk en kleurrijk maar zwart en als je geluk hebt zie je ook nog wat grijs. Maar dat is het enige ik wil mijn vriendin terug de vriendin die ik per ongeluk zo veel pijn heb gedaan. De vriendin van wie ik hou minder als van Owen maar meer als van de rest van mijn vrienden. Ik wil haar terug....

Nils P.O.V.:

Nog altijd mist iedereen Kate. Iedereen zelfs Daan. Ze praat niet meer alleen in de klas. Als ze antwoordt moet geven heb ik gehoord van Daan. Ik mis het meisje van wie ik hou. Ik weet dat ze van mijn hield ik weet niet of ze dat nu nog steeds doet. Maar ik wil haar terug als vriend en misschien zelfs meer....

Esmee P.O.V.:

Na de vakantie hebben we nog vaak afgesproken maar Kate was er nooit. Ik wil der wel eens zien weer maar nooit krijg ik haar aan de telefoon op app antwoordt ze niet. En de anderen weten bijna niks over haar. Zelfs Daan niet en Daan is nog steeds haar tweeling broer. Maar Kate is niet meer te herken zwart of grijs meer zie je niet meer in haar kleren alleen haar haar is nog in kleur. Blauw en Paars ze heeft het nog steeds volgens Daan. Ik wil der weer zien als vriendin ik had haar niet moeten laten vallen niet na dat iedereen dat al had gedaan iedereen behalve Nathalie. Ik wil der terug...

Nikki, Ilse, Daan, Rein, Owen, Dina, Nils en Esmee P.O.V.:

Ik wil haar terug als vriendin.....

Kate P.O.V.:

Ik zet mijn bril op en loop het school plein op ik zie gelijk dat er een nieuw iemand is. 'He ik ben Marit' zegt ze vrolijk als ik langs loop. Ik zie een paar meiden hoop vol kijken. Ik weet waar op ze hopen ze hopen dat ik me voor stel niemand weet hier mijn naam ik sta hier bekent als het meisje met het blauw met paarse haar. 'Hoi' zeg ik en loop veder een verwarde Marit achter latend. Helaas geeft zij niet op zoals de anderen deden. 'Wat is je naam' vraagt ze. 'Ik mag jou wel' zeg ik en ga tegen mijn standaard muurtje staan. 'Ik mag jouw ook wel maar ik weet je naam niet'. 'Een echte vol houder dat mag ik wel. Kate maar niet verder zeggen niemand weet hier mijn naam ze noemen mij het meisje met het Blauw met Paars haar' zeg ik en kijk naar droog naar voren. 'Je bent wel erg mysterieus volgens de meeste hier'. 'Je praat veel niet dat ik het erg vind maar soms zwijg ik liever maar ja ik ben voor hun mysterieus'. Ik kijk haar aan met een glimlach iets dat ik bijna nooit meer had sinds dat ik niet meer praten met mijn ex vrienden.