Dislexie

Leyla P.O.V.:

Blij kijk ik naar de pappieren die voor me liggen het zijn zo veel worden. Het begint me een beetje te duizelen hoeveel worden der staan en hoe veel letters. Ze dansen de tango maar hoe. Ik kijk weer naar Jeri die er geen moeite mee lijkt te hebben om het te lezen. Ik kijk weer naar de letters en het begint steeds meer te draaien om me heen. Begin langzaam zwarte vlekken te zien geen ontbijt was misschien toch niet zo'n goed idee...

Nils P.O.V.:

De jongens en ik kijken tevreden naar het resultaat het ziet er echt mooi uit. Je kan er nu wel een paar weken leven zo'n drie dagen eigenlijk dan gaan we naar Owen' huis en als zijn moeder het goed vind blijft ze daar voor een lange tijd. Ik vind het nog steeds zielig voor haar dat ze haar ouders nooit gekend heeft. Maar daar kunnen we niks aan doen.