Ran away from everything!!

Dan zie ik het ergste wat ik me ooit had kunnen indenken. Daar staat hij te zoenen met Amy. Ik voel een steek van pijn, verdriet, jaloezie. Alles wel een beetje. Ik voel de tranen opkomen. Oh dom dom kind hoe had ik ooit kunnen denken dat iemand zo geweldig als hij, iets in mij zou zien. Ik draai me om en ren weg. Weg van de pijn, weg van de herinneringen, weg van deze wereld, gewoon weg van alles. Ik ren en ren en ren de tranen blijven maar komen en ik kan ze niet stoppen, ik wil ze niet stoppen. Ik wil dat ze blijven komen, zo veel dat ze mijn pijn met zich meenemen mij lichaam uit. Dat ze mijn lichaam tot in de kleinste stukjes reinigen, een nieuw begin, een nieuwe kans. Maar ik weet dat dat niet kan. Toch blijf ik wensen dat gebeurd, dat het wel kan. Voor het eerst in mijn leven voelde ik me alsof ik niet hoefde te werken om gelukkig te zijn, dat het gewoon voor 1 keer naar mij toe zou komen. Maar kom op hoe dom kan je zijn. Ik ben niet bestemd om gelukkig te worden. Ik ben bestemd voor niks. Nutteloos en daarmee ook meteen waardeloos.