36~Charlien

Charlien pov.
Enkele weken later zat ik alleen op mijn kamer en staarde ik naar mijn boeken.
Harry had steeds minder tijd voor me, omwille van de band. Soms hoopte ik dat de band niet bestond, omdat ik meer bij hem wou zijn, maar meteen daarna voelde ik me schuldig en stopte ik de gedachte ver weg. De jongens verdiende dit.
Wild schudde ik mijn hoofd, steeds vaker dwaalde mijn gedachten af naar Harry. Het werd al laat maar morgen zou mijn 1ste examen starten en ik moest en zou mijn examenjaar halen. Dan zou ik eindelijk vrij zijn en kon ik met Harry meegaan naar verre landen. Enzo dwaalde ik alweer af..
Met een zucht tilde ik me uit mijn stoel en liep ik naar het raam en opende deze. Een fris briesje bracht me bij mijn positieve en het was exact wat ik nodig had. Biologie kon best wel even wachtten.

Toen ik een kwartier voor het raam stond voelde ik me moe worden, maar ik kon nog niet gaan slapen. Eerst moest ik me door de grote hoop leerstof heen worstelen.



2 weken later:

Het was gelukt! Ik was geslaagd en kon vandaag eindelijk mijn diploma in handen nemen. Ik droeg een zwart jurkje die paste bij mijn afstudeerhoed (ofzoiets) en met een vrolijke lach keek ik in het publiek, mijn blik zocht Harry en al snel vond ik hem. Hij had besloten om tijdens hun tours les te krijgen, waardoor hij een kleine achterstand had.
Hij hield kleine Styles in zijn armen en zo te zien lag het kleine hondje, dat niet meer zo klein was, in slaap.
Vertederd draaide ik mijn blik weer weg en probeerde te luisteren naar wat de directrice te zeggen had.

“Charlien Everdeen!” riep de scherpe stem van de directrice. Vlug stond ik recht uit mijn stoel en stapte het kleine podium op, voor een keer was het niet Harry die in de spotlights stond. Niet dat er spotlights waren maar toch.. Mijn lach werd nog breder toen ik het kleine mapje dat mijn diploma bevatte in handen nam. Ik schudde de hand van de directrice, tekende enkele papieren en toen was het gedaan. 6 jaar lang had ik in deze school rond gedwaald, 6 jaar lang zat ik hier vast. Maar nu was ik vrij, en dat zou ik goed gebruiken!




Dat was in 2 woorden: Lang geleden! Wow... Ik denk dat dit verhaal langzaam tot zijn einde zal komen... Maar er zal nog wel het een en het ander gebeuren! Is kijken, wie leest er mijn verhaal nog?