Proloog

Romy pov.

‘Hoe was het op school?’ vraagt mijn vader als ik mijn tas op tafel smijt.
‘zoals altijd’ zeg ik. ‘niet leuk dus.’ Mompel ik erachteraan. Helaas hoort mijn vader het en hij geeft me een klap met zijn vlakken hand, ik voel de brandende plek op mijn wang. Snel probeer ik weg te rennen voor mijn vader echt boos wordt. Zoals ik al verwacht had mislukt het en duwt een vuist in mijn buik waardoor ik dubbelklap. Ik val en mijn vader trapt me tegen mijn schouder. Hij sist nog snel ‘Dat zal je leren kreng.’ Dan stampt hij weg. Hij laat mij snikkend achter en ik denk in mezelf ‘Wat doe ik toch fout?!’ Zodra ik weer op mijn benen kan staan strompel ik de trap op. Ik denk nog maar aan een ding: ik moet hier zo snel mogelijk weg! Ik kan zo niet meer leven met mijn vader dus snel begin ik in mijn kast te graaien ik pak het meest voor de hand liggende en pak nog wat geld van mijn vader mee. Ik pak mijn koffer en sjouw hem zo stil mogelijk de trap af gris nog een appel uit de fruit schaal en knal de deur achter me dicht. Dan sprint ik met mijn koffer een willekeurige kant op. Niet wetend waar ik ben plof ik op een bankje. Ik hijg even uit en sta dan weer op en loop verder, niet wetend waar ik heen moet. Ik ben echt doodop en mijn ogen zoeken alleen nog maar een bankje even verderop zie ik een parkje met allemaal bankjes eenmaal daar aangekomen laat ik me uitgeput zakken en val meteen in slaap.