Chapter Two <3

Toen ik thuis kwam, vloog ik meteen naar de werkkamer van Carlisle, om te vragen of hij wist wat er met Edward aan de hand was.

"Carlisle! Wat is er met Edward? Waarom ging hij zo ineens weg?"
"Hij moest wel Alice, als hij morgen weer bij Bella bij Biologie zal zitten; zal hij haar wél aanvallen waarschijnlijk. Laat hem gewoon even tot rust komen en wacht rustig af tot hij terug komt." Ik moest meteen aan Esme denken.. "En wat denk je tegen Esme te gaan zeggen, Carlisle? Ze zal Edward zo erg missen!"
Ik zag Carlisles bezorgde gezicht; hij wist hoe erg Esme ons altijd miste als we weg waren.
"Ik zeg er wel niet teveel over tegen haar; alleen dat Edward even rust nodig had, en dan vertel ik haar ook wel over Bella."

Esme was, net zoals ik had verwacht, overstuur. Ze wilde Edward bellen, maar wij hielden haar tegen. "Als je hem nu gaat bellen, komt hij nooit meer terug!" waarschuwde Emmett haar.

Die komende dagen waren saai, het viel me nu pas op hoe saai het eigenlijk was als Edward er niet was. Natuurlijk had ik Emmett, Rosalie, Jasper, Esme en Carlisle nog.. Maar aan Rosalie had je nou ook niet bepaald veel... Ik begon Edward te missen, kwam hij maar heel snel terug!

Die dag besloot ik om voor de verandering maar weer eens te gaan shoppen. Toen ik terugkwam, zag ik dat Carlisles auto er weer stond. Ik rende naar binnen en rende meteen naar Edward. "Edward! Je bent terug!" Ik zag Edwards verbaasde expressie op z'n gezicht en begon te lachen. "Wat heb jij nou weer, Alice?" "Niks! Ik ben gewoon blij dat je terug bent, het was zo sáái zonder jou!" "Het spijt me Alice, ik moest weer even wat sterker worden, ik wilde Bella niet aanvallen, maar nu denk ik dat ik haar wel aankan." Ik was gelukkig, Edward zou ons niet verraden, al had ik dát natuurlijk ook nooit verwacht, en hij ging niet weg!