ik zag net dat ik me bij mijn vorige hoofdstuk vertypt had. nice is nine(logisch (: )

als ik wakker word is Peter al weg, als ik op sta en naar de keuken loop ligt daar een briefje van Peter.

hallo mooi meisje,
heb je lekker geslapen?
ik spreek je vanavond weer,
SUCCES!!!
xxxx ik hou van je


ik glimlach en plak het briefje met een magneet op de koelkast. dan ga ik ontbijten en me rustig klaar maken. gelukkig begint het alweer te dooien en word het steeds warmer, helaas regent het wel. ik pak een paraplu en ga richting de opnamestudio`s waar ik die avond moet zingen. daar aangekomen oefen ik nog vooral, maar het nummer zit er helemaal in. dan krijgen alle kandidaten ook te eten, en rond een uur of 7 worden we gevraagd mee te komen. ik ben best nerveus, maar ik heb er vertrouwen in dat het goed komt.
na de 3 optredens mogen we alle drie weer terug het podium op komen, en word ik uiteindelijk gekozen om door te gaan!!!

de weken daarna ben ik druk bezig met oefenen op mijn zang die steeds beter word. ook is het erg druk op et werk, waardoor ik amper tijd heb voor Peter of mijn vriendinnen. iedere dag sta ik vroeg op om te gaan werken, vervolgens ga ik in een weg door naar de studio, waar ik nog tot laat oefen, alleen of met Bill samen. dan ga ik naar huis en val ik bijna meteen in slaap.

tijdsprong naar de dag voor de laatste battle ronde voor de live optredens

ondertussen ben ik al redelijk goed bevriend geworden met Bill, maar dat is ook niet vreemd, ik zie hem vaker als Peter of mijn vriendinnen. Bill is zo`n lieve jongen, hartstikke grappig, vrij slim en ziet er ook nog eens leuk uit! bedenk ik bij mezelf als we voor de laatste keer aan het repeteren zijn.
`Bill, hoe komt het dat zo`n leuke jongen als jou geen vriendin heeft?' vraag ik dan uiteindelijk. hij kijkt m een beetje moeilijk aan.
`ik weet niet, ik heb de ware nog niet ontmoet...'
`maar het betekend toch niet dat je zielig alleen thuis hoeft te zitten totdat je perfecte vrouw langs komt.' lag ik naar hem. hierdoor verschijnt er ook een glimlach op zijn gezicht.
`ik vind het gewoon erg moeilijk.'
`wat vind je dat pressies moeilijk?'
`nouja, blijkbaar heb ik ook bindingsproblemen of zo, volgens de roddelbladen.' glimlacht hij
`OH, ja wat daar in staat is zonder twijfel altijd waar!.' lach ik
`ja ja, het is goed met je. maar eerlijk gezegd, ik weet niet.'
`hmmm.'
`naja, ik weet het aan de ene kant wel.'
`als je het niet wilt vertellen hoeft het niet hoor.'
`ag zo heftig is het niet.'
`haha oke.'
`ik ben gewoon de hele tijd erg bang...'
`waar ben je dan pressies bang voor?' vraag ik hem.
`naja, ik ben gewoon bang zijn dat die meisjes dan niet bij me zijn vanwege mijzelf, maar vanwege mijn geld.'
`ik snap wat je bedoelt, je bent bang dat ze niet voor jou bij je zijn, maar voor je geld of je roem of zo.'
`ja inderdaad!'

we praten nog wat maar gaan dan verder met repeteren, want vanavond is een heel belangrijke avond.

dan gaat Bill weg om bij zijn andere kandidaten te kijken, en ik oefen alleen verder. vanavond treden we met zijn 4 op, van die 4 kunnen er maar 2 door naar de liveshows, ik heb dus 50% kans om door te gaan. ik probeer Peter nog te bellen, zodat ik nog even met hem kan praten en hij me gerust kan stellen, helaas neemt hij niet op. dan is het tijd en word ik meegenomen. ik moet als 3e het podium op om te zingen, en ik ben best nerveus, gelukkig is dit niet te horen aan mijn stem. het optreden ging bijna perfect en ik ben er heel blij om. als de laatste kandidaat is geweest mag hij blijven staan, en mag ik met de andere 2 het podium weer op. ik ben het enige meisje. hmm, dan is de kant dat ik door ga groot, zodat het een beetje divers blijft, maar misschien houd Bill wel meer van lagere mannen stemmen en lig ik er zo dadelijk uit. schiet er door mijn hoofd. dan komt de presentator bij ons staan.
`De eerste die door is....... is JASON. de jongste van ons vier. nu is het gedaan, ik ga niet door, dit was het. denk ik bij mezelf, totdat ik de presentator zeg dat ik door ben! ik kan mijn oren niet geloven, zo zal ik waarschijnlijk ook wel gekeken hebben.

hierna mogen we het podium af en komt Bill ons nog feliciteren.
`goed gedaan, jullie hebben dit weekend wel vrij verdient. ik ga nu voortaan om de dag doen, wie wil maandag repeteren, en wie dinsdag?' zegt Bill
Jason kiest voor maandag, waardoor ik op dinsdag mag komen.

ik ben super blij, en ik heb eindelijk weer eens tijd, als ik in de metro naar huis zit, bedenk ik me om Peter te gaan verassen, want hij had niet meer op mijn appjes of telefoontjes gereageerd. als ik bij hem aan kom pak ik zijn sleutel die ik heb, steek hem in het slot en ga met de lift naar de 3e verdieping, dan stap ik zijn appartement binnen. dan hoor ik wat gekreun en gestommel vanuit de slaapkamer. ik loop naar de slaapkamer toe, waar ik Peter samen met een ander meisje in bed zie liggen, en het is zeker weten meer als slapen wat ze aan het doen zijn. het meisje wat boven op hem zit draait zich half om en kijkt mij grijnzend aan terwijl de tranen in mijn ogen staan. voor een moment ben ik in sjok en kan ik niets meer. dan ziet Peter mij ook en schrikt, maar voordat hij iets kan zeggen ren ik alweer naar buiten. in mijn weg naar buiten slaat mijn wapperende jas een foto van Peter en mij van het kastje af die op de gang staat, die valt op de grond en het glas valt in duizenden stukjes. alsof dat nog allemaal niet genoeg is begint het ook weer te regenen, ik ben mijn paraplu bij de studio vergeten en ben binnen een mum van tijd helemaal doorweekt. normaal zou ik de metro pakken, maar ik wil niet dat al die mensen me zo zien, en ik heb tijd nodig om na te denken. als ik na een ruim uur eindelijk thuis kom ben ik tot aan mijn ondergoed nat, dus besluit ik me meteen maar even te gaan douchen voordat ik ziek word, nog steeds in een soort van shock droog ik me af, doe een jogging broek aan een wijd tshirt en een dikke trui. ik loop helemaal trillend naar mijn balkon en rook 2 sigaretten achter elkaar. nog steeds ben ik in een soort van waas waarbij ik weinig voel. als ik binnen kom zie ik een foto van Peter en mij aan de muur hangen, die haal ik weg, net als alle andere dingen die me aan hem doen denken.

als ik eindelijk op de bank zit barst ik in huilen uit, dat gaat nog een paar uur zo door totdat ik niet meer genoeg vocht heb om tranen te produceren. ik pak mijn telefoon, en zie dat hij 12 keer gebeld heeft. ik verwijder de berichten, net als zijn nummer. ook heb ik een berichtje van Danielle.

he sjat, hoe ging het?!?
ik vind het nog steeds lullig
dat ik er vanavond niet ben
om met je te feesten,
of je nu del of niet door bent.
laat me snel wat weten!
xxx Daan


ik stuur haar een berichtje terug dat ik door ben, maar vertel haar niets over Peter, want ik wil ook niet haar weekend verpesten.
de rest van het weekend ben ik niet mezelf, ik drink niet, eet niet, slaap amper, ik verplaats me van de bank naar mijn bed, naar het balkon om weer naar de bank te gaan. wel had ik mijn baas een berichtje gezuurd, dat ik de komende week niet kan komen werken, dit was geen probleem. na 2 dagen, op zondag was ik zo uitgeput dat ik eindelijk nog slapen, maar na een paar uur was ik weer wakker en begon het huilen ook weer.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen