02. A girl like you.

*Zoey P.O.V*
''JUSTIN BIEBER?!'' Snel legde hij zijn vinger op mijn mond en keek om zich heen of iemand mij gehoord had. Behalve een groepje toeristen die langs liepen had niemand me gehoord. Hij haalde zijn vinger weer van mijn lippen af. ''Eh, sorry ik wil liever geen gillende fans achter me aan nu.'' zei hij glimlachend. Wat was die jongen schattig. ''Sorry'' zei ik en keek blosend naar de grond. ''Hey, zou ik misschien je nummer mogen?'' vroeg hij en ging verlegen met zijn hand door zijn haar. (Wat er trouwens super lief uitzag) ''Tuurlijk.'' Hij lachte. ''Mooi!'' Hij haalde een Blackberry uit zijn zak. Ik staarde er met grote ogen naar. Zelf zou ik er ook een willen, maar het geld dat ik verdiende ging naar de famillie jammer genoeg. ''Jep zeg maar.'' Ik schrok op uit mijn gedacht. ''Oh eh, 06 24 43 21 77'' Blosend haalde ik mijn oertelefoon uit mijn tas. Het was een klep telefoon. Geloof me vroeger waren die echt helemaal in. ''Let please niet op mijn prehistorische mobiel, ik krijg nog een nieuwe'' zei ik beschaamd. Hij lachte. ''06 34 56 78 99.''

(voor de lezertjes, dit is helaas niet zijn echte nummer )

*Justin P.O.V*

''Dankjewel'' zei ze glimlachend. Ze was mooi als ze glimlachte. En sowieso was ze een mooi meisje. ''Je vind het toch niet erg als ik je een keer bel om samen wat de gaan drinken ofzo?'' zei ik en knipoogte naar haar. Ze bloosde. ''Tuurlijk niet.'' Ze keek op haar horloge. ''Oh, het is al bijna 6 uur. Sorry ik moet nu gaan.'' Ze stopte haar mobiel weer in haar tas. ''Oh oke, ik spreek je nog hè?'' zei ik. ''Ja is goed.'' zei ze. Ze wou weg lopen maar ik gaf haar nog een snelle kus op haar wang en rende daarna zwaaiend terug naar het basketbal veldje.