004

Lauren Brown

Na een hele gezellige avond + nacht te hebben gehad met m'n vriendinnen en de jongens worden er een aantal al erg moe en willen naar huis. Wij zeiden altijd tegen elkaar: samen uit, samen thuis. Dus ook deze keer. Hoe jammer ik het ook vond om Justin weer een week te moeten missen. Ik stond op van de tafel. Justin volgde m'n voorbeeld en boog zich naar m'n oor toe. 'Wat ga je doen?' 'Naar huis.. M'n vriendinnen zijn moe.' 'Kan je niet blijven voor mij?' Hij trekt een pruillip. Ik schud mijn hoofd. 'Samen uit, samen thuis.' Justin knikt en zucht diep. 'Dan ga ik ook maar'. Zegt hij verveeld. Hij heeft duidelijk geen zin om naar huis te gaan. 'Ga anders met mij mee. Ik woon op mezelf. Je kan blijven overnachten.' Voor ik het wist waren de woorden m'n mond al uit. Justin grijnst breed. 'Ik ga met je mee.' Ik grinnik. De jongens staan op en lopen de club uit. De meiden en ik volgen. We zeggen elkaar gedag. 'Huh? Ga je met Lauren mee?' Vraagt Ryan verbaad. Justin knikt grijzend. 'Oké, veel plezier.' Justin geeft z'n vrienden nog even een boks en loopt dan met ons mee naar de taxi. We zouden één voor één thuis worden afgezet. Justin en ik waren het eerst thuis. Ik pakte de sleutel uit m'n handtasje toen ik zag dat Justin bezig was op z'n telefoon. Ik keek even raar naar het scherm maar kon niet meelezen. Met wie moet hij nou op dit late tijdstip contact hebben. Ik steek de sleutel in het slot en draai totdat de deur opengaat. 'Niet zo groot, maar groor genoeg voor mezelf.' zei ik trots tegen Justin. Dit huisje is echt m'n trots. Justin lachtte en had ondertussen z'n telefoon al weggestopt en z'n schoenen uitgetrapt. 'Wil je nog wat te drinken of wil je gelijk slapen?' 'Ik wil naar bed. Heb ik wel behoefte aan na zo'n lange avond.' Ik lachte even omdat Justin aan het gapen was. Ik liep voor op de trap en Justin volgde. Ik opende de logeerkamer en liet Justin even z'n ogen wennen aan de kamer. 'Ik heb geen spullen dus kijk maar hoe je het doet. Slaap lekker Jus.' Ik drukte een kus z'n wang. Toen ik me wilde omdraaien en weglopen naar m'n eigen kamer werd ik tegen gehouden door een pols die om m'n arm sloeg. Ik schrok en stopte meteen met lopen. Justin trok me terug naar hem toe. Ik stond wel heel dicht bij hem op dit moment. 'Slaap ik alleen vannacht?' Ik kon uit zijn stem horen dat hij dat niet verwacht had. 'Dat had ik eigenlijk wel in gedachte ja!' Even keek ik beschamend naar vloer. 'Mag ik niet bij jou in bed liggen?' Vraagt hij liefjes. Ik kan z'n vraag niet weigeren dus ik knik. 'Slaap maar bij mij in bed.' Justin lacht even en loopt dan de logeerkamer weer uit. Opzoek naar mijn kamer.