Society OO5 •

De deur knalde tegen de muur aan. Van de klap schrik ik wakker en boos kijk ik de indringer aan.
‘Wat?’ snauw ik en kijk de zwartharige jongen boos aan.
‘Ik kom voor je broer, Finn. Is hij er?’
‘Vind je het niet wat aardiger om eerst mij even te begroeten?’ grijns ik ‘Misschien kun je beginnen met: “Goedemorgen Jacklynn, lekker geslapen?” en dan maak je een lekker ontbijtje voor me en dan vertel ik je misschien wel waar Finn is.’
De jongeman gromt en zet een stap dichterbij, waarna hij het naar mijn idee iets té aanpakt.
‘Ja, goedemorgen Jacklynn. Heeft mijn liefste lekker geslapen? Wil je misschien een lekkere zoen van die aardige Zayn?’
‘Dat is nou ook weer overdreven.’ Mompelde ik, proberende de jongeman, blijkbaar heette hij Zayn, te ontwijken.
‘Goed goed goed. Finn ligt nog heerlijk te slapen hier naast mij. Waag het om hem wakker te maken.’ riep ik uit toen Zayn me bijna bereikte.
‘Fine, Love. See you soon.’ zei hij en hij draaide zich weer om, waarna hij het hutje weer verliet. Wat walgde ik van hem, nu al! En ik kende hem nog niet eens.
‘Wat was dat?’ mompelde Finn verbaasd.
‘Jij bent ook wakker zie ik?’
‘Tsja, dat gesprek was ook moeilijk om niet op te merken.’ Een glimlach sierde zijn gezicht en het werkte aanstekelijk, want gelijk vormden mijn lippen zich ook in een glimlach. God, wat hield ik van mijn grote broer.
‘Hij kwam voor jou. Waarom?’ vroeg ik verbaasd. Is hij opeens een vriend van Finn geworden of zo?
‘Ik heb geen idee. Ik heb hem ook niet meer gezien sinds dat we hier zijn gekomen en hij hier toevallig was.’ Ik maak een ‘o’ gebaar en stond op.
‘Ik wil hier even weg. Gaan we naar het dorp?’ vroeg ik, waarna Finn knikte en ook opstond.

Eenmaal in het dorp aangekomen, liepen we gelijk door naar het pleintje. We hadden toch geld nodig, dus ging ik opzoek naar een geschikt slachtoffer. Na vijf tot tien minuten rondgelopen te hebben, dacht ik een geschikt iemand te hebben gevonden. Het was een jongen van zo rond de twintig jaar, hij had vuil blond haar en blauwe ogen. Hoewel hij jong was, kon je duidelijk zien dat hij geld had.
‘Zie je die jongen met blond haar en dat blauwe shirt?’ vroeg ik Finn en knikte onopvallend richting de jongen.
‘Die daar langs de grote fontein staat?’
‘Ja, hij.’ Behendig ontweek ik alle toeristen, zodat ik rustig op de rand van de fontein kon gaan zitten en zo ook de jongen in de gaten kon houden. Finn had hem al aangesproken voor een gesprek om hem bezig te houden.
Ik stond op en liep ‘per ongeluk’ tegen de blonde jongen aan en pikte zo zijn portemonnee en een duur uitziend horloge dat hij in zijn zak had zitten – vraag me niet waarom.
‘I’m so sorry!’ riep ik uit en sloeg, om het nog overtuigender te laten lijken, verschrikt mijn hand voor mijn mond. ‘I really am. Hoe kan ik het goed maken?’
De jongen keek me echter aan alsof ik niet goed was en maakte dat hij wegkwam. Glimlachend keek ik hem na, maar die glimlach verdween toen ik zag wie hem aansprak. Het was Zayn. God, ik kreeg spontaan neigingen om hem te gaan vermoorden, toen ik zag dat hij samen met de jongen weer in onze richting kwam lopen en het gezicht van de jongen stond niet erg blij.
‘Geef hem zijn portemonnee en horloge terug, Jack.’ Zayn stond voor me en hield zijn hand op.
‘Sure.’ Mompelde ik en haalde het geld uit de portemonnee en legde hem samen met het horloge in zijn handpalm.
‘Jack, geen grapjes.’ Zuchtte Zayn en maakte een beweging met zijn hand dat ik de rest ook moest geven. Zuchtend legde ik het geld ook in zijn handpalm.
‘En dit blijkt maar weer dat ik in een goed humeur ben.’ Zei ik, waarna ik me omdraaide en weer richting ‘huis’ liep.
‘Kom Finn, we gaan.’ Zei ik, voordat ik Zayn een blik zond waarbij je spontaan dood neer zou vallen.