Real love - Zayn Malik

"Mam, ik ben thuis!" zeg ik terwijl ik de deur van de woonkamer open doet.
"Hey liefje, net op tijd, we gaan eten" zegt mijn moeder en met een glimlach ga ik aan tafel zitten. het is namelijk spaghetti, mijn lievelingseten.
Samen met mijn moeder eet ik en praten we over van alles en nog wat. Het is gezellig tot mijnmoeder ineens iets vraagt; "Hoe is het met Zayn?" waarom moest ze juist deze vraag stellen? Ik leg mijn lepel en vork neer en schuif mijn bord naar voor.
"Ik heb genoeg, ik ga slapen." zeg ik en sta op waarna ik naar boven ga.
In de badkamer neem ik een deugddoende douche en doe een simpel setje aan. In mijn kamer neem ik mijn ipod en stop hem in. Ik zoek een leuk liedje en open het raam. Stil meezingend, ga ik op de vensterbank zitten en kijk naar buiten. Een zacht avondbriesje blaast de losse haren uit mijn gezicht terwijl ik mijn ogen sluit.
"Sam" klinkt er een stem door mijn hoofd.
"Sam" wie roept er nu mijn naam?
"Sam?" met tegenzin open ik mijn ogen en kijk om me heen. Beneden, buiten, op de grond, zijn er 2 bruine ogen die me aankijken. "Zayn?" fluister ik verwonderd. Een glimlach van hier tot in Tokyo siert mijn lippen. Hij gebaart dat ik naar beneden moet komen. Ik knik, sluit het raam en leg mijn ipod op het bed. Zonder dat mijn moeder het merkt sluip ik naar buiten, de tuin in. Met een grote glimlach staat Zayn in de tuin. Op mijn blote voeten spurt ik naar hem toe en vlieg hem rond de hals. Hij heft me op waarna ik mijn benen rond zijn middel sla. Ik kijk hem aan en zoen hem vol liefde. Wanneer hij onze lippen van elkaar afhaalt door ademnood rolt er een klein traantje van geluk over mijn wang."Ik heb je gemist" fluister ik tegen zijn lippen. Zayn is mijn vriendje maar hij is niet zomaar een vriendje. Hij is wereldbekend en moet vaak weg met de band, One Direction. Nu was hij vier maand weg geweest. Ik verzeker je vier maand is lang, zeer lang! Mijn moeder wist niet eens dat hij weg was. Ze denkt zelfs dat wij gewoon goede vrienden zijn en dat Zayn een gewone jongen is. We zijn dan ook nog niet officieel samen.
Ik ga terug op de grond staan en kijk hem glimlachend aan.
"Kom" zegt hij en neemt mijn hand vast. Hij neemt me mee de straat op.
"Zayn, ik heb niets aan mijn voeten" zeg ik als we aan een weg van kleine steentjes komen. "Ik help je" zegt hij en neemt me op. Het is een wegje dat uitkomt op een klein gezellig grasperkje in onze straat. Elke stap die Zayn dichterbij zet valt mijn mond meer open en worden mijn ogen groter van verbazing. Op het gras aangekomen zet Zayn me neer en sla ik mijn hand voor mijn mond. Een spoor van rode kaarsjes vormen een weg die uitkomt in een cirkel, waar een dekentje ligt. De kaarsjes branden wat een prachtig effect geeft.
"Zayn, het... het is prachtig" haper ik.
"Niets is te mooi voor jou" zegt hij.
Hij neemt mijn hand vast en neemt me mee naar het dekentje.
Ik ga er op neerzitten en kijk om me heen. Het is hier hier werkelijk wondermooi in het maanlicht.
"Sam, ik zou je iets willen vragen." haalt Zayn me uit de gedachten. Ik kijk hem aan en hij glimlacht kleintjes. Is hij zenuwachtig?
Hij haalt een doosje uit zijn zak en gaat op een knie zitten.
"Sam, ik weet dat ik het vaak druk heb en dat ik niet veel tijd voor je heb maar je moet weten dat ik zielsveel van je hou. Ik wil je nooit meer kwijt en wil je daarvoor ook eeuwig bij mij. Sam, wil je officieel mijn vriendin zijn?" vraagt hij stotterend terwijl hij het doosje opent en een prachtige armband met een hartje aan tevoorschijn komt. Mijn mond valt open en tranen vormen zich in mijn ogen. "J... Ja" fluister ik. Zayn glimlacht breed en drukt zijn lippen op de mijne. Het armbandje hangt hij rond mijn pols en zoent me opnieuw passievol. "Sam, ik hou van je" fluistert hij tegen mijn lippen. "Ik nog meer van jou"