Day 1 - Sweet Pink Cloud

“Alice, wil je bij de ingang zitten?” Het aangesproken meisje kijkt even verbaasd op en glimlacht dan stralend. “Als er nog een tafel vrij is.. Natuurlijk” In nog minder dan twee minuten zit het hele groepje om een tafel heen en het meisje dat de naam 'Alice' draagt kijkt hoopvol naar de ingang. “Ze is geen stalker hoor – nee totaal niet.” Hoort ze naast zich en wat gelach klinkt er achter aan. Het meisje trekt zich er niks van aan en blijft naar de ingang kijken. “Hij moet komen, het moet gewoon. Hij komt altijd als ik dat wil, dus deze keer ook.” Opnieuw klinkt er gelach naast haar. “En ze noemt zichzelf geen stalker.” Met een ruk draait het meisje haar hoofd om en kijkt ze even dodelijk aan. “Stalken betekend letterlijk; iemand hinderlijk achter volgen. Dat doe ik niet.” Na deze opmerking die bloedserieus was uitgesproken, lacht ze zelf ook en richt haar aandacht op haar groepje vrienden. Ze merkt het vanzelf wel als hij de aula betreedt – dat merkt ze altijd.

En dan na enkele minuten is het moment daar. Zoals verwacht merkte ze het gelijk, ondanks dat het ook met de hulp van Stacey was die haar aanstootte, en haar ogen vinden gelijk de persoon die haar hart even laat overslaan. Zijn mooie donkere haar (plus voorlok), zijn typerende knal-groene tas en natuurlijk zijn overlarged vest. En zijn prachtige, perfecte, schattige, sexy gezicht. Hij is zo perfect en dat wist ze al vanaf het moment dat ze tegen was gekomen in de fietsenkelder. Jake Uliop. Ze heeft nog nooit met hem gesproken, maar via-via kent ze zijn naam, heeft ze hem toegevoegd op hyves en weet zelfs wanneer hij jarig is. Ok, misschien was dat allemaal wel extreem stalkerig, maar ze kon het niet helpen.
“Alice, Alice?! Hallo, ben je daar?” “Laat haar, ze is niet meer op deze wereld.” Met tegenzin draait het meisje haar hoofd af van de jongen en kijkt naar het groepje debielen naast haar. -Ze hield van haar vrienden maar soms waren ze zo gestoord, maar zo was zij zelf ook.- “Spreek hem aan.. Hij staat daar nu zo alleen, je kan makkelijk zeggen van; 'Heaii, zoek je een plek om te zitten. Je kan nog prima hier bij.” Sist een blond meisje in haar oor. Alice knippert even verbaasd met haar ogen en begint dan te blozen. “Maar, maar.. Dat zou zo vaag zijn.” Spreekt ze haar vriendin tegen en ze kijkt weer opzij naar de jongen – die precies op dat moment weg loopt. “Als hij straks weer hier langs loopt, spreek ik hem aan en dan zeg ik; 'Dat meisje daar vindt je leuk.'” “Waag het niet Ditta! Als je dat dood vermoordt ik je!” Reageert het meisje gelijk.

Even later verschijnt hij weer in de aula, gelijk schieten Alice haar ogen naar Ditta toe. “Blijf zitten..” Gromt ze haar half toe en nog geen seconden daarna merkt ze dat de jongen langs haar heen loopt, naar ze groepje vrienden dat achter haar zit. Ze verstijft gelijk en hoort alleen nog maar het kloppen van haar hart – die als een gek tekeer gaat. Oh my god.. Nog nooit heeft hij zo dichtbij haar in de buurt gezeten. “Alice, wil je van plek ruilen?” Vraagt Ditta nog half lachend en natuurlijk staat ze op. Even later zijn de twee meisjes geruild van stoel, nu kan ze hem precies de hele tijd zien. “Dat viel helemaal niet op hoor..” Merkt Rosalind droog naast haar op. Ditta en Alice schieten gelijk in de lach. Deze pauze was zo hyper, melig en het uitzicht was geweldig; zo perfect <3.