42~

Langzaam komen al mijn zintuigen weer terug. De sterke geur van gebraden vlees laat mijn maag rommelen. Ik open mijn ogen en neem de omgeving in me op. Het is een soort donker hol. Een bed, tafeltje, grote sofa, vloer kleed en bier. Veel bier. Ik ga langzaam recht op zitten en sla mijn benen van het bed af. Op de grond staat een bord gevuld met warm vlees. Ik twijfel geen moment en pak met mijn handen een stuk vlees. Het smaakt raar, maar alles is beter dan niets. ‘En hoe smaakt onze lieve Kylie?’ Nog voordat Eric kan gaan lachen ligt mijn volledige maaginhoud op de grond als een hoopje bruinspul. Niet veel later verlies ik weer mijn bewust zijn.

‘Monroe?’ Vaag voor me zie ik zijn lachende gezicht. Ik voel zijn hand langs mijn wang strijken. Maar dan is hij weg. Duisternis.

Ik schud heen en weer. De auto neemt een scherpe bocht. Boven me zie ik lantaarnpalen langs flitsen. Maar dan zijn ze weg. Duisternis.

De geur van vanille laat me weer rustig adem halen. Ik ben thuis. In mijn kamer. Ik wacht tot dat de beelden om me heen weer weg gaan. Maar dat gaan ze niet. Ik wacht en wacht, minuten gaan voorbij. Ik besluit langzaam rechter op te zitten. De tv in mijn kamer staat aan. Het nieuws. “De lang vermiste Kylie Schippers is dood aangetroffen op het strand. Opmerkelijk was dat alleen het onderlichaam gevonden is, het identificeren heeft dan ook dagen geduurd. Er is nog niets bekend over haar vermiste broer Kevin Schippers. De ouders hebben de hoop opgegeven. Ze staken de zoekactie die nu bijna al twee jaar voortduurt.” Ik klik snel de tv uit en zucht verdrietig. Ze is dus echt dood. Mijn blik dwaalt af naar mijn bureau. Ik schiet op als ik zie dat mijn sprookjesboek netjes in het midden van het bureau is geplaatst. Tranen van geluk stromen over mijn wangen. Ik grijp het tussen mijn armen en druk het stevig tegen mijn lichaam. Dan valt me op dat er een briefje uit het boek steekt. Met trillende handen pak ik het briefje op. ‘Oh, shit,’ mompel ik als ik de woorden herken. Het recept van Elike. Achter op het briefje staat met een rommelig handschrift er iets bij gepriegeld; “Hou het veilig.”