7. Lea en Luke

Luke zat in een vervallen appartement, diep in de stad. Contact met de ondergrondse was lang vervlogen. Lea zijn zus, had nog haar oortje, maar die was onder een gevecht kapot gevallen. Luke keek haar zus eens goed aan en keek voorzichtig door het kleine raampje, dat aan alle kanten kapot was.
'We moeten hier weg en terugkeren naar de ondergrondse, alleen...' Verder kwam hij niet, door een oorverdovende klap. Geschrokken keken ze allebei door het kleine raampje en een huis stond in lichte laaien.
Die bleekscheten moeten hier ergens zijn. De stem was sisent, maar duidelijk te horen door de straat. 'We moeten hier weg en snel,' siste Lea en ging voor Luke het appartement uit.
Lea die naast hem kwam staan keek met een oog langs de deurpost.
'Luke, ren voor je leven, en snel,' zei ze en duwde haar broertje door de deur door en rende zelf de andre kant op. Daar is er een riep de leider van het groepje buitenaardse wezens. Ze rende een klein straatje in. Luke ik hoop dat je veilig bent, dacht ze en een traan glipte langs haar ooghoek. Het verliet het oog, drupte langs haar wang naar haar kin en viel op de grond. Het spatte uit elkaar
De straat liep dood en ze draaide om en keek met angst naar de wezens voor haar. Twee lazers richte zich op haar en begonnen zachtjes licht te geven.
Automatisch sloot ze haar ogen en wachtte gespannen af tot er en knal te horen was, maar het bleef ver weg.

Luke die door haar zus de andere kant op geduwd werd, had iets meer geluk en rende zonder om te kijken weg van de grote stad.
Hij hoopte zo dat niemand hem volgde, alleen hij was bang om Lea te verliezen. Hij keek achterom en zag een enorme explosie uit een van de straten vandaan zien
komen. De schok werd enorm en ik hoopte zo dat Lea nog leefde.
Zijn ogen vulde zich met een stroom van tranen en liet het gewoon over zijn wangen stromen. Hij wende zijn hoofd af, waardoor er een paar tranen als druppels loslieten en kapotvielen op de grond.
Zonder ook maar even om te kijken, rende ik weg van de stad. 'Lea blijf leven,' fluisterde Luke in zichzelf.

Lea dienet de dood in haar ogen zag, keek verschrikt op door de ontploffing boven haar. De hele muur was weggeblazen. De randen gaven een rode gloed af. Lea keek de wezens aan. Een van de wezens stak zijn tong sisachtig uit. [i[Grijp haar[/i] siste de leider en de twee volgers schoten op het bange meisje af en grepen haar bij de armen en namen haar. Als ze niet had ontweken bij de knal, was ze nu dood geweest.