Mijn [s]monster kant[/s] gaven

Kate P.O.V.:

Lachend doe ik mijn zonnebril af ik hang eigenlijk wel lekker mooi uitzicht ook. 'Hee hoe kon dat kind toen hij jouw aanraakte dood gaan en Nils nu nog leven' vraagt Owen heel verbaast wat mij eigenlijk alleen nog maar meer aan het lachen maakt dat is mijn geheim die nog niemand kent nou alleen de gene die der aan dood zijn gegaan zoals bijvoorbeeld mijn stiefvader die ik zo haten en dus 'per ongeluk' vermoorden. Ik weet dat het erg klinkt maar had hij mij maar niet moeten mishandelen, aanranden, verwaarlozen en natuurlijk mijn 'moeder' aan de drank helpen toen werd ik alleen nog maar geslagen en geschopt en bedreigt. Ja mensen bedreigt maar dan niet loos nee met de dood en dan ook nog echt gemeend. Ja dan ga ik wachten tot het zover is ik dacht het niet liever zij dan ik. 'He ik vroeg je wat' zeggen Daan en Owen tegelijk terwijl ik voel dat ik uit Nils hand gelei ik kijk naar beneden. Ik werp mijn anderen arm naar boven ik wil toch liever niet vallen maar gelukkig wordt ik door Daan en Owen samen vast gepakt. Nils pakt me op nieuw vast en dan trekken ze me aan mijn armen met zijn drieën naar binnen. 'KRAK' zegt mijn arm en er gaat een flinke pijnscheut door en door de schrik laten Daan en Owen mijn arm los. Nils die het niet verwachten houdt me niet en laat me vallen. 'KATE' gillen de jongens. Ik pak mezelf vast aan de rand die maar klein is en daar hang ik dan even los laten en ik ben er van af. Ik kan het doen. Maar voor ik iets heb besloten breekt de gevel waar ik aan vast had daar gaat hij dan...