Hoe het allemaal begon

Nou. Juist.
Eh.

Ik ben Cynn, 15 jaar oud. Laat me je één ding vertellen: ik ben totaal niet goed in over mezelf vertellen. Eigenlijk ben ik heel gewoontjes, om eerlijk te zijn. Afgezien van mijn extreem erge onhandigheid dan. Ik kan nog geen kopje thee inschenken of ik giet de (natuurlijk loeihete) thee over mijn nieuwe jeans. Als ik de pot thee nog niet had laten vallen. Of de jeans had gescheurd omdat ík was gevallen.
Misschien hebben mijn ouders me op mijn hoofd laten vallen, toen ik nog klein was. Of misschien was er iets mis met de opvolg-babymelk. Hoe dan ook. Door mijn onhandigheid heb ik veel fysiotherapie moeten volgen, hoewel dat niet veel effect scheen te hebben volgens mijn ouders.. (Hallo, logica? Ik moest op een gele bál lopen. Een géle bal. Wanneer moet je in je leven nou op een gigantische gele bal lopen? Ik bedoel maar.)
Op de basisschool was ik altijd het zwarte schaap, hoewel dat niet totaal verwonderlijk was. Ik ben de tel kwijt geraakt nadat ik voor de vijfenzeventigste keer iets had laten vallen. Daarom vreesde ik ook voor de middelbare, want met onhandigheid maakte je niet veel vrienden. En je viel ook alleen maar op vanwege je klunzigheid. Ik was altijd het-meisje-dat-je-maar-beter-met-een-grote-boog-kon-mijden, en nooit het meisje met die mooie lach (hoewel ik die inderdaad niet had) Of het meisje die zo goed kon tekenen. (Vreemd genoeg kan ik dan weer wel, tekenen.) Maar op de middelbare vonden ze mijn onhandigheid op de één of andere manier charmant. Ik kreeg vrienden, was gelukkig, totdat...

Ik verliefd werd op één van de populairste jongens van de klas, die mij natuurlijk hélemáál niet zag staan.


Zucht.