De brief

Een meisje genaamd Aya (ik dus) zit in het weeshuis in haar kamertje naar buiten te kijken hoe de regendruppels naar beneden vallen tot er op de deur wordt geklopt. 'Ja kom maar binnen,' zeg ik verveeld.
De vrouw komt binnen met een brief in haar handen. Ze zegt: 'We hebben zojuist te horen gekregen dat je bent geselecteerd voor het koninklijk internaat in London.'
'Maar dat is zo ver,' zeg ik gepanikeerd terug.
'Maak je geen zorgen. Je kunt je vrienden hier altijd nog schrijven,' antwoordde ze. Waarbij ik denk 'niet dat ik hier vrienden heb'. Ik ren naar beneden en speel mijn laatste ontbijt binnen en pak mijn koffer. Nog geen uur later sta ik al beneden aan de voordeur te wachten tot mijn begeleider komt.
De begeleider doet de deur open en er staat een taxi voor de deur te wachten. De chauffeur helpt met het inladen en ik stap in en ik begin aan mijn reis naar mijn nieuwe begin. Ik begin aan mijn lange reis, ik ben nog maar een uur onderweg en ik voelde me al misselijk worden. Allerlei vragen razen door mijn hoofd. Zoals: hoe gaat het daar zijn, hoe zijn die mensen daar, hoe gaan ze naar me kijken, zal ik vrienden maken zal ik... zal ik...