40~

Ik schrik me kapot als ik een hijgende Eric boven me zie. Ik hoest en proest, Eric legt me op mijn zij zodat het water uit mijn longen kan. Zodra ik mijn ademhaling op orde heb bekijk ik Eric, die nog steeds boven me hangt. Van die sixpack krijg ik natuurlijk meteen rode wangen. ‘Wat doe je?’ Vraag ik dan boos. ‘Och, niets bijzonders. Alleen maar je leven redden,’ antwoordt Eric sarcastisch. ‘Je bent naakt!’ Constateer ik in paniek. Meteen knijp ik mijn ogen dicht. Eric lacht hard terwijl ik hem hoor opstaan. ‘Ja, ik dacht dat ik even lekker kon zwemmen. Maar mevrouwtje hier zette het op het lopen.’ Ik hoor grommel van kleding en al snel krijg ik de verlossende woorden. Ik open mijn ogen en Eric heeft inderdaad nu een broek aan. Zijn gespierde bovenlichaam glinstert in de zon. Ik kan het niet laten om op mijn lip bijtend weg te kijken. Hoe krijgen jongens dat voor elkaar? ‘Doe dat maar niet,’ zegt Eric, gefocust op mijn lip. Hij steekt zijn hand uit en trekt me omhoog. ‘Waarom niet?’ Vraag ik hem, terwijl ik expres op mijn lip bijt. Hij schudt grijnzend zijn hoofd. ‘We moeten gaan,’ zegt hij terwijl hij afwezig in de verte staart. Ik pak zijn pols beet. ‘Eric. Waar is Kylie?’ Hij ontwijkt mijn blik en negeert mijn vraag. Hij trekt zijn arm los en gooit de blinddoek naar me toe. Ik zucht en prop het zwarte stuk stof in mijn broekzak. Mijn kleding zit vastgeplakt aan mijn lichaam en met elke stap die het maakt irriteert het me meer. Ik sjok achter Eric aan, die er flink tempo in houdt. Aan de lange kustlijn lijkt geen einde te komen. Plots maakt Eric een bocht, waardoor hij recht naar de duinen loopt. Verbaast volg ik hem. Zodra we bij de hoge duin aan komen valt het me pas op dat er een klein houten deurtje in de duin zit. Eric klopt precies drie keer, met een zwaai vliegt het deurtje open. ‘Neef,’ groet Eric degene die de deur open doet. Het enige wat ik doe is “William” stamelen.