Six

Peter loopt met me mee, en we nemen dan afscheid van elkaar, omdat we niet weten hoe lang dit nog kan duren. als ik naar binnen loop zitten er al drie andere mensen, twee meisjes en een jongen. ik stel me voor en langzaam komt er steeds iemand binnen gelopen. uiteindelijk zijn we mijn drie meisjes en vier jongens, waarvan twee een duo zijn.

hierna zijn we nog een eeuwigheid aan het wachten, maar dan word eindelijk de deur open gedaan en staat Bill Kaulitz in de deur opening. ik kon hem wel, maar had eigenlijk nog nooit echt naar de muziek geluisterd die ze maken, wat is wel zeker eet is dat hij heel erg knap is, en zijn vriendinnetje heel blij met hem zal zijn!

`zo, hebben jullie er een beetje zin in?' vraagt hij. ik koor zeggen wij allemaal ja.
`ik ga zo even uitleggen over hoe het nu verver gaat, en dan wil ik graag iedereen persoonlijk ook nog even ontmoeten. zegt hij.
`jullie zijn dus door naar thé battle rondes. tijdens een batte spelen jullie steeds tegen twee andere kandidaten die ik ook coach, totdat er drie over zijn. deze drie gaan door naar de live shows. de battles zijn niet live dus die worden binnenkort ook al opgenomen, zodat de mensen die door gaan naar de live shows dan veel tijd hebben. na vandaag heb ik nog 2 dagen met voor rondes, met per dan 3 voor rondes. deze zullen morgen en zondag plaats vinden, vanaf maandag kan ik jullie dus coachen. hoe verder je komt hoe meer persoonlijke aandacht je krijgt, en hoe beter ik jou kan helpen. als jullie nog vragen hebben kunnen jullie dat dadelijk vragen. wie wil als eerste?' het meisje na mij steekt meteen haar hand op, en mag dus als eerste mee gaan. en de rest, waaronder ik dus ook, wachten geduldig af tot de volgende mag. als 5e ben ik in de beurt.

als ik de andere ruimte binnen kom gelopen komt Bill op me af gelopen en geeft hij me een knuffel. ik weet hiet goed waar deze vandaan kom dus weet ook niet goed hoe ik moet reageren hierop. dan laat hij me los en gaan we aan de tafel zitten.
`toen ik vanmiddag jou verhaal hoorde trok dat me echt aan, ik vind het echt erg voor je.' ik zag in zijn ogen dat het hem inderdaad veel deed.
`wil je er over praten?' vroeg hij me daarna.
`ik weet niet goed, wat ik moet vertellen..' begin ik, maar ik ga daarna wel door.
`ik woonde toen bijna 2 jaar in Berlijn voor mijn studie, en ik kwam vaak naar huis, het is een hele grote stad dus werd een beetje opgeslokt door de stad, en ik begon mezelf een beetje te verliezen. toen ik voor mijn 2e jaar geslaagd was zouden mijn ouders, broertje en zusje naar mij toe komen om het te vieren. toen ze er al lang hadden moeten zijn werd ik steeds ongeruster, en toen om 10 uur avonds kreeg ik een telefoontje van het ziekenhuis. ze waren iets buiten berlijn in een kettingbotsing terecht gekomen, het ziekenhuis had er alles aan gedaan om ze nog te redden, maar dat was tevergeefs. toen ik daar aan kwam waren ze alle 4 al overleden. ik ben toen naar huis gegaan, en heb een week niets gedaan, ik heb niet gegeten, niet geslapen niets, ik was in een totale shock. ondertussen werden de lichamen van mijn ouders en broertje en zusje naar nederland gebracht. na die week kwamen een paar van mijn beste vriendinnen me ophalen en namen me mee naar huis. ik had toen ook niet veel tijd om te rouwen en moest 4 begrafenissen gaan plannen! ik was 18, dat is toch niet normaal!' alle gevoelens die ik de afgelopen 4 jaar zo goed heb weten weg te stoppen komen er nu weer uit. Bill komt naast me zitten en geeft een dikke knuffel, ik slik even en ga dan verder. `het was eigenlijk wel fijn dat ik het zo druk had, zo hoefde ik niet te denken aan hoe ik mij voelde, alle crematies, en het hele gebeuren schoot een beetje langs me heen, ik had alles geregeld, en was overal bij, maar toch leek ik ergens anders te zijn, in een soort waas. mijn bijdoe grootouders waren daarvoor al gestorven, mijn vader is enigs kind en mijn moeder heeft een broer, die heb ik op de begrafenis voor het laatst gezien. ik ben die hele zomer bij een vriendin gebleven, zij heeft me heel veel geholpen. daarna besloot ik om toch terug te gaan naar Berlijn en mijn studie af te maken.'
als ik klaar ben kijk ik met tranen in mijn ogen Bill aan, hij haalt ook zijn neus op en geeft me dan nog een knuffel.
`wat heftig voor je meis!' zegt hij.
`ja ik weet het, maar het is gebeurd, en helaas kan het ook niet ongedaan worden gemaakt. ik wilde wel nog even zeggen, ik heb een best druk schema qua werk, dus ik zou nu al een repetitie willen plannen.' Bill kijkt me even vreemd aan omdat ik zo snel van onderwerp verandert maar herpakt zich en pakt zijn agenda er bij.
`je krijgt dadelijk mijn email adres en nummer, zo kan je mij laten weten welk nummer je hebt gekozen, kan je thuis al gaan oefenen, hier staan de oefen ruimtes ook altijd tot je beschikking, en dan kunnen we dan eens avonds of morgens hier afspreken en gaan we samen oefenen en aan aandachtspunten werken.' legt hij me uit.
`oke, eens even kijken.' en ik pak mijn agenda er bij.
`van komende maandag tot en met woensdag ochtend ben ik er niet vanwege mijn werk, de rest van de week heb ik wel vrij dus zou ik de hele dag kunnen.' ga ik verder.
`hmm oke, niet helemaal ideaal, maar dat komt wel goed, ik heb vertrouwen in je! zullen we anders donderdag ochtend doen? han heb ik wat extra tijd.' zegt Bill.
ik stem hier mee in, en dan kan ik gaan.

als ik buiten ben steek ik een sigaret op, ik kan het nog steeds niet helemaal beseffen, hoe extreem te gek is dit! ik krijg hier de kans van mijn leven, ik kan en mag dit niet verknallen! ik loop naar het metro station en ga richting huis, ik weet al pressies welk nummer in wil gaan doen.