5. Stalken

Ik begin te lachen terwijl Frank me aankijkt alsof hij water ziet branden. Daardoor begin ik nog harder te lachen en Frank blijft me raar aankijken. Als ik eindelijk uitgelachen ben zegt Frank ‘Waar sloeg dat op?’ ‘Ik zal het je even uitleggen. Vorig jaar zat er een hele leuke jongen in onze wiskundeklas. En Marlies en ik waren allebei stapel op hem.’ Frank kijkt me heel sip aan. Ik zeg gerustellend ‘Rustig maar, jij bent leuker hoor. En trouwens toen kende ik jou nog niet. Dus had ik iemand anders nodig om over te dromen.’ Frank zegt daarop heel droog ‘Dat is waar.’ ‘Goed, nou die jongen vonden we dus heel leuk. Op een dag toen we na wiskunde vrij waren, waren we zoals altijd ongelofelijk melig en besloten we om die jongen te volgen. We reden de hele tijd [op veilige afstand] achter hem aan. Tot op een gegeven moment hij stopte bij een huis. Hij pakte de sleutel, deed de deur open en ging naar binnen. Wij giechelden vanaf een veilige afstand totdat de voordeur weer openging. Ik hield mijn hand voor Marlies haar mond die toen meteen stil was. We keken allebei naar de voordeur en zagen meneer Huising naar buiten lopen! Dus blijkbaar was die leuke jongen de zoon van onze directeur. Toen meneer Huising de straat uitgereden was barste we allebei in lachen uit.’ Ik kijk naar Frank die er nog steeds bijzit van waar heb je het over ‘Laat maar joh, je had er bij moeten zijn’ Frank mompelt iets in de vorm van ik zal vrouwen nooit begrijpen. Waardoor ik weer begin te lachen.

Op dat moment komt de dokter binnen ‘Zo te zien voel jij je al weer een stuk beter.’ ...