Four

het is weer maandag ochtend, 7 uur als de wekker gaat, ik sta mopperend op en maak me klaar om te gaan werken. om half 9 staat mijn taxi onder klaar, en ben ik helemaal klaar voor te gaan werken.

de rest van de komende drie weken ziet er het zelfde uit. door de week werken, ik het weekend of avonds iets met Peter of vriendinnen doen, en natuurlijk heel erg veel oefenen met zingen voor de 22e! hierdoor heb ik wel minder tijd voor Peter en mijn vriendinnen, gelukkig begrijpen ze dit.

het is nu donderdag de 21e februari en ik zit hem hard te flippen, ik kan morgen niet zingen, ik word afgemaakt, niemand gaat mij kiezen, waarom heb ik me hier ooit voor op gegeven? ik ben helemaal in paniek en bel Peter op, geen gehoor. na een minuut probeer i hem nog eens te bellen, weer geen gehoor. na 3 minuten belt hij terug, hij klink heel geschrokken en als hij hoort hoe erg ik ermee zit besluit hij om zo snel mogelijk naar mij toe te komen.

een klein uurtje later zitten we samen op de bank, hij knuffelt mij terwijl ik zijn schouder onder huil en snotter omdat ik bang ben voor morgen.

`ik kan dit echt niet!' snik ik.
`schatje, dit kan je zeker, je kunt prachtig zingen, en ik weet zeker dat je ouders dit ook gewild hadden.'

er komt weer dat doffe lege gevoel ik me naar boven, ik stop abrupt met huilen, ik heb al zo veel tranen laten vloeien, het lukt me gewoon niet meer als ik er aan denk. iedere keer als ik aan de ergste dag van mijn leven denk, word ik leeg van binnen, voel ik niets meer, krijg ik niets meer mee, wil ik niets meer.

ik zit nog even tegen peter aangeleund op de bank, en sta dan op om naar bed te gaan. niet in de veronderstelling dat Peter ook mee zou komen, maar het programma zou afkijken kijk ik verbaast op ls hij de tv uit zet en achter me aan komt.

als we in bed liggen verontschuldigd hij zij nog over zijn opmerking, niet omdat hij iets verkeerds zij, maar omdat het onderwerp nog zo veel pijn doet.
gelukkig weet hij me nog heel goed op te vrolijken die avond, en ben ik de ochtend daarna helemaal uitgerust voor de belangrijke dag!