13. The End

We waren weer terug in Comma en iedereen had mij genegeerd, alsof ik lucht was. De lijken van de slachtoffers werden een voor een Comma binnen gebracht, waaronder Jason en Ophiuchus maar ook Zoey en Roberto, de beschermers van Gemini en Gemini en Libra. Ik was nu de enige zonder beschermer aangezien Gemini en Gemini en Libra beide nog twee beschermers hadden. Virgo kwam op mij afgestort en het eerste wat ze deed was mij een klap in mijn gezicht geven. ‘Hoe kun je nou toch je eigen broeder vermoorden’ zei ze met woede in haar stem. ‘Ik kan niet houden van een monster zoals jij! Het is over tussen ons’. Met die woorden draaide ze zich om en rende huilend naar Robijn die haar in haar armen nam. Om me heen hadden alle sterrenbeelden nog beschermers, behalve ik. Ik zat helemaal alleen op een steen en staarde naar het lichaam van Jason. Alle sterrenbeelden werden getroost voor iets wat ik had gedaan, maar ik wist dat ik het juiste had gedaan, ook al kostte dat het leven van Ophiuchus. Ik stond op en wilde net naar het lichaam van Jason lopen toen Yin mij een duw achteruit gaf. ‘Jij bent je beschermer niet meer waard!’ vloekte ze. Iedereen kwam nu achter haar staan en keek vol afschuw naar mij. ‘Jij bent vanaf nu verbannen uit dit paleis, hoor je me? Jij pakt je spullen en vertrekt hier binnen vijf minuten’. Ik keek nog hoopvol naar Enora maar toen we elkaar aankeken, wendde ze haar blik af. Ik wilde me omdraaien maar Yin hield mijn schouder vast. ‘De vergiftigde pijl, alsjeblieft’ zei ze. Ik twijfelde even, maar haalde toen de pijl uit mijn riem en gaf hem aan haar. Toen draaide ik me om en ging mijn spullen klaarmaken voor vertrek.

Op mijn kamer barstte ik hard in tranen uit en schreeuwde het uit in mijn kussen. Het voelde alsof iemand met een mes al mijn ingewanden uit me aan het snijden was, zo erg miste ik Jason. Hij had mij gesnapt. Hij zou er voor me geweest zijn. Ik pakte mijn tas en begon er al mijn kleren in te doen en nam alle andere spullen mee in een tweede tas. Ik keek nog één keer mijn kamer in en sloot toen huilend de deur achter me dicht.

Toen ik bij de poort aan kwam, was er niemand meer die me nog gedag zei. Iedereen keek vanaf een afstandje naar me en ik besloot om het niet nog pijnlijker voor mezelf te maken dan dat het al was. Ik keek nog één laatste keer naar het vertrouwde paleis en liep toen de hoofdpoort uit.
Toen ik al een tijdje aan het lopen was, hoorde ik iemand in de verte mijn naam schreeuwen, gevolgd door verschillende andere stemmen. Ik stopte en draaide me om. Ik zag in de verte verschillende mensen lopen met grote tassen bij zich. Tot mijn verbazing waren het Pisces en Aries samen met hun beschermers Nelson en Karin, gevolgd door Simon en Siera en nog een paar andere ecliptianen. ‘Wat doen jullie hier?’ vroeg ik verbaasd. ‘We gaan met je mee’ zei Pisces. ‘Ook al heb je iets afgrijselijks gedaan, wij snappen je volledig. Ophiuchus moest vermoord worden anders had Rasalhague nog steeds geleefd’. ‘Daarbij’ ging Simon verder. ‘Ben je altijd Siera’s en mijn lieveling geweest en we zouden je nooit alleen laten gaan. Vooral niet nu Jason overleden is’. Ineens werd het me allemaal te veel en barstte ik weer in tranen uit. ‘Dank je wel’ zei ik door mijn tranen heen. ‘Het doet me zo goed dat jullie met me mee gaan’.

Die avond sliepen we ergens in het bos. We hadden met z’n allen Jason en Ophiuchus herdacht en hadden nog even rondom het vuur gezeten. Daarna waren de andere gaan slapen en was ik in een boom geklommen, net zoals ik had gedaan toen ik de laatste avond met Jason samen in een boom had gezeten. Ik staarde naar de sterren en voelde dat Jason mij kon zien. Toen ineens werd ik herinnerd aan iets. Iets wat niemand wist. Op die laatste avond met Jason, was Jason al eerder naar bed gegaan dan ik. Daardoor had ik even een moment voor mezelf. Op een of andere manier had ik al verwacht dat ik de vergiftigde pijl kwijt zou gaan raken aan iemand anders, dus had ik hem s ’nachts nagemaakt en had het neppe exemplaar altijd bij me gehouden.

Wat betekende dat Yin nu het neppe exemplaar had en ik nog steeds in het bezit was, van de vergiftigde pijl.

The End.