Hoofdstuk 29- rein van duivenboden

rein en ik werden naar het balkon gestuurd en gingen tegen over elkaar zitten. ik keek hem niet aan en wachtte tot dat hij iets ging zeggen. rein: esmee, luister alsjeblieft naar mijn verhaal tot ik ben uit gepraat okej? ik bleef recht voor me uit kijken. rein: kijk esmee, ik had je een hele dag niet gezien ik miste je.. je bent zo leuk dat ik even vergat dat je mij ook leuk vind.... esmee; loser!! rein: ik was nog niet klaar! esmee: praat dan verder lul! rein: nina kwam binnen en ze klom op me voor ik het wist zoende ik met haar. en dat is geen excuus dat weet ik, maar ik zat niet eens in de zoen ik ging maar met haar mee.. en toen zag ik jou staan en duwde nina van me af en wou naar je toe rennen maar nils hield me tegen. esmee: ja oke boeien je hebt gezoend met dr je kon dr weg duwden maar dat doet rein niet he!!! rein: nee sorry ik heb er zo veel spijt van. en er gleed een klein traantje uit zn oog hoeken. ik keek hem even aan en begon te huilen. het duurde niet lang of ik voelde die twee warme en betrouwbare armen om me heen. het komt goed es, we gaan hier uit komen zei rein tegen me. ik knikte en stond op om hem een knuffel te geven. rein: ik zou het nooit meer doen esmee je bent mijn meisje en ik vergeet je niet, niet meer!! en hij aaide me over mn haar heen. esmee gaf hem een kus op zn wang en samen liepen ze met betraande ogen naar binnen. iedereen keek geschrokken naar ons toen wij binnen kwamen. we gingen er samen bij zitten als of er niks was gebeurd. ik kroop in rein's trui en viel al gauw in slaap.