Part Twelve

Ik sluit de deur achter me als we allebei binnen staan. 'Mijn kamer?' vraagt Jake en ik knik ter bevestiging. 'Oké,' zegt hij zacht. Hij rent de trap op maar halverwege blijft hij staan. 'Och heden, sorry. Ik heb er even niet aan gedacht.' Zegt hij met een pruillip. Jake huppelt handig terug naar beneden. 'Stom van me,' fluistert hij in mijn oor en drukt een kus op mijn .
't is al goed,' mompel ik onhandig terug. Hij tilt me op en brengt me als een prinses in d armen van haar prins naar boven. Zachtjes neuriënd zet hij me op zijn bed neer en ploft zelf op de bureaustoel bij het netjes opgeruimde bureau neer. 'Zo, en hoe gaat het met mijn prinses?' Vraagt Jake afwachtend.
'Perfect nadat ze door haar prins op het witte paard naar boven, de toren in is gebracht.' Gemauw klinkt door de deur. Lachend trekt Jake de deur een stukje open. Een rode kater loopt triomfantelijk d kamer in. 'Da's Pieter,' legt Jake uit. 'Rosanne bedacht.'
'Aha...' Pieter staart me aan, wat ongemakkelijk schuif ik heen en weer. Zijn zwarte kraaloogjes kijken me arrogant aan. Hij blaast, half grommend vervolgt hij zijn weg naar de broer van zijn baasje. 'Hij mag me niet zo, denk ik.'
'Vreemd,' zegt Jake terwijl hij de kat op zijn schoot trekt. Ik open mijn tas die naast me op de grond staat en haal daar mijn agenda uit. Ik sla het open op de bladzijden van deze week. Rode, grote, hoekige letters bederven de normaal altijd zo vrolijke bladzijden. 'Oh mijn god...' Fluistert ik, kennelijk hard genoeg want Jake veert overeind en binnen een fractie van een seconde heeft hij zijn arm om me heen geslagen in een poging me te troosten en de tranen te stelpen.

Het is voorbij, trut. je hebt me al die tijd gebruikt, je hebt alles van me afgepakt. Maar nu is het zover, je zal boeten. Je o zo lieve, slijmerige, raskalk vriendje zal je niet helpen. Dit keer is het mijn beurt, beetje voor beetje brokkel je af een dan:,STERF.

Ps.. Maak je maar geen zorgen meer om je oma, ze was nog maar het begin...]