Hoofdstuk 39

De rode jurk, liep vanuit mijn middel wijd naar beneden. Witte diamantjes op het lijfje en op de geplooide rok. Op mijn hoge witte hakken liep ik naar Rhys toe. Aan de arm van zijn vader. Hij was degene die me weg zou geven. Mijn vader kon het immers niet meer doen en mijn moeder was nergens te bekennen. Ik heb haar geen uitnodiging gestuurd. Ik had haar sinds die keer dat ik mijn spullen met Dumbledore ging ophalen niet meer gesproken. Dat was nu bijna tien jaar geleden. De tijd ging hard. Ik wist niet eens waar ze woonde, ondanks dat zou een uil haar wel moeten kunnen vinden. Maar mijn hand had geen uitnodiging voor haar geschreven, wel voor honderden andere mensen, maar niet voor haar. Op de eerste rij waren lege stoelen. Net zoals bij de bruiloft van Neville en Luna een aantal jaren geleden. Voor iedereen waarvan ik wel wilde dat ze erbij waren, maar er niet bij konden zijn. Lupin, Tops, Dumbledore. In de oorlog waren ze zo belangrijk voor me geworden en ik voor hen. Het zoontje van Remus en Tops was er wel. Teddy. Teddy met zijn blauwe haar. Adam drukte een zoen op mijn wang en gaf me weg aan zijn zoon. Rhys. Ik pakte zijn uitgestoken hand en de vlinders kriebelde door mijn buik heen.
‘Rhys voor mijn gelofte heb ik een nummer voor je geschreven en dat wil ik nu graag voor je zingen,’ zei ik toen we onze geloftes zouden uitspreken. Ik pakte de gitaar aan die me werd aangereikt en sloeg de eerste akkoorden aan en naar Rhys.

i always thought that you were my best friend.
But know I know you're not.
I'm holding your hand right know.
To say yes to be your wife.

and I'm gonna love you.
Like I'm never been hurt.
like I'm always been happy.
But I know it right know.
That I love you in that way.
And I don't want to lose you anymore.

please take this ring
and hold it on forever
It's the sign of my love. But I also love you without a ring.

and I'm gonna love you.
Like I'm never been hurt.
like I'm always been happy.
But I know it right know.
That I love you in that way.
And I don't want to lose you anymore.

I love your Scrambled eggs.
And I love your smile.
But that aren't the reasons I love you.
I love you because you have get me so strong as I am right know.

De laatste noten stierven weg en kleine traantjes liepen over de wangen van Rhys. Met een glimlachje veegde ik ze weg.
‘Ik zal je altijs steunen en je hand vasthouden. Ik zal je hoofd boven water houden mocht je dreigen onder te worden gedompeld. Ik zal altijd van je houden. Rhys Montgomery ik wil je als mijn man.’
‘Josefien. Ik ben zo blij dat ik je eindelijk heb. Na al die jaren. Ik ben zo blij dat we samen de oorlog overleeft hebben en dat we weer gelukkig zijn. Dat we onze verledens achter ons kunnen laten en in een nieuw hoofdstuk kunnen starten. Ik wil dat hoofdstuk starten samen met jou. En ik beloof dat ik je altijd zal steunen in de moeilijke en slechte tijden, maar dat we er altijd uit zullen komen. Ja, Josefien Jolyn Jones ik wil jou als mijn vrouw.’
Ik glimlachte en de tranen van geluk stroomde over mijn wangen heen.
We schoven de ringen om elkaars vingers heen.
‘Dan verklaar ik jullie nu als meneer en mevrouw Montgomery! Je mag de bruidkussen!’
Dat liet Rhys zich geen twee keer zeggen. Hij tilde me op en kuste me. Ik sloeg mijn armen om hem heen een kuste hem terug. Ik was nu officieel geen Jones meer. Ik was Montgomery. En zo op deze mooie dag wiste ik ook de laatste herinnering aan mijn verleden weg. Dacht ik.

‘Stop!’ Riep ze. ‘Stop ik wil eerst nog iets zeggen. Of eigenlijk wil ik het zingen.’
En dat deed ze. Ze zong en ze kon mooi zingen en ik had het niet eens geweten.

I hope that you van forgive,
Forgive all my mistakes.
I know that I've made stupid choices.
I know that you have been trough awful thing because of us.

But here I am now,
After all these years.
I'm standig here on your weddingday.
And I hope that you don't mind.

I just hope that you don't hate me.
We haven't spoken to each other for years.
And I know that I've made bad choices.
But you're my little butterlfy,
And it's time for you to fly away.

And i've looked to the stars every night,
Hoping that you lookde to the stars too.
And I've been hearing your voice in my head,
When you saw the full moon.

I'd prayed every night for you and your happiness,
I saw your face every where, every day.
I don't know if you missed me, in that way.
But I hope you did.

I just hope that you don't hate me.
We haven't spoken to each other for years.
And I know that I've made bad choices.
But you're my little butterlfy,
And it's time for you to fly away.


It's hard for me to let you go.
Even if I haven't seen you for years.
but you will always be my little butterfly,
And It's hard to see you fly away.

I just hope that you don't hate me.
We haven't spoken to each other for years.
And I know that I've made bad choices.
But you're my little butterlfy,
And it's time for you to fly away.


Please fly carefully away.

‘Mam,’ zeg ik verbaast. ‘Mam wat doe je hier?’
‘Ik wil mijn excuses maken. En ik hoop dat ik dat net duidelijk heb gemaakt. Ik wil je laten weten dat ik heel blij voor je ben. En ik hoop dat we het contact weer kunnen opbouwen.’
Ik wurmde me los van Rhys en liep naar haar toe.
‘Je bent zo mooi,’ zegt mijn moeder. ‘Vergeef me alsjeblieft.’
‘Mam.. Natuurlijk vergeef ik je. Kom hier.’
Ik trok haar in mijn armen en kuste haar wang.
‘Ik ben blij dat je er bent.’
‘Ik ook,’ zegt ze.