O12

'I thought that I was the one that should be nervous.' De opname dag was gelukkig afgelopen. De regisseur had me de hele tijd in de gaten gehouden of ik niet weer mijn hoofd ergens anders had. Normaal was hij heel aardig, maar vandaag was hij op een of andere manier gestrest. Het kon toch niet alleen om mij zijn of wel? Calum keek me vanaf zijn plek aan. 'It's just..' Laura zei de woorden dat hij op dat moment blijkbaar wou zeggen, maar wist niet hoe. 'You know this girl just one day and you are now going out with her?' Ik deed mijn mond open om wat te zeggen,maar wist net als mijn vriend niet hoe. 'It's strange,Ross. Even for you.' Ik plofte neer op een stoel. Ze hadden gelijk, maar wat kon ik er aan doen? Ze liet me iets voelen wat ik nooit had gevoelt. Oké, nu stoppen Ross. Dit klinkt echt te raar.
`Ross?` Ik keek op en liep zonder mijn vrienden nog gedag te zeggen hem achterna. 'I'm sorry that I was so mean to you.` Met mijn gedachten,die er nog niet helemaal bij waren,schudde ik mijn hoofd. `It doesn't matter. Everybody has once a day that he isn't in a good mood.` David,de regisseur, liet zijn gezicht weer ontspannen. `Thank you,Ross.` `Your welcome.` Ik probeerde mijn glimlach en wou net weglopen toen hij me terug riep. `Ross. I want to talk to you a bit more.` Ik knikte dat het goed was en bleef staan. `I heard you and the others talk about a girl.` Mijn hart begon te bonzen,terwijl ik het liefst wou dat het stopte. `Yes?` `I want you to know that you should listen to your heart. If it says that you like her. You should take a try. I know you're very close with your friends and that you're trust them. But no one can ever give you so good advice than your self.` Ik glimlachte en besefte dat hij gelijk had.