Epiloog

Harry werd begraven en jaren gleden voorbij. Louis had na een hele lange tijd zijn leven terug opgepikt en kwam een meisje tegen waar hij het super goed mee kon vinden. Ze noemt Eleanor en eerlijk gezegd zou ik het fijn vinden moesten ze een stelletje worden. En ja, mijn 'wens' kwam uit. Nog geen drie maand later stond Louis voor onze deur, hand in hand met Eleanor, vertellen dat ze officieel samen zijn. Wel heeft Louis duidelijk vermeld dat hij nooit zijn hele hart aan haar kan schenken. Een deel heeft Harry meegenomen toen hij ons verliet.

Elke dag denk ik nog een de krullenbol en de eerste nachten nadat hij gestorven is, zag ik altijd, net voor ik in slaap viel, Louis' blik toen Harry in zijn hand geknepen had. Hij kon wel een gat in de lucht springen, maar nog geen twee minuten later was het gedaan. De liefdevolle zoen die ze elkaar gaven voor de ijzige tuut vermeldde dat hij weg was. Dagen heeft Louis in zijn bed gelegen. Elke avond huilde hij zichzelf in slaap. Eens terug thuis bleef hij bij Liam en mij wonen. Nou ja, wonen. Hij is een maand lang niet uit zijn kamer gekomen. We hebben hem moeten verplichtten te eten, anders waren we nu nog iemand kwijt geweest. Elke morgen en elke avond stond Louis voor de kast. De kast waar een groot raam boven is en waardoor je een prachtig zicht hebt. De kast waar een foto van Harry en hem stond.

Met Niall en Linn gaat het al veel beter. Linn's moeder woont nu in een rusthuis in Spanje en Linn? Die is met Niall mee verhuist naar Ierland. Ze hebben daar een gezellig optrekje gekocht en helemaal verbouwt tot een prachtig huis. Liam en ik wonen nog steeds waar we voordien woonden en Louis? Die heeft nog een tijdje bij Eleanor gewoond, maar uiteindelijk hebben ze toch hun eigen huis gekocht.


Ik wankel nog even als ik uit mijn bed stap. Ik ga met mijn handen door mijn haar en wrijf de slaap uit mijn ogen terwijl ik de trap af ga. Beneden schiet ik in mijn sloffen en in de woonkamer vind ik mijn kamerjas, die ik ook aantrek.
"Goeiemorgen" klinkt Liam's ochtendstem in mijn oor. Ik draai me om en geef hem een zoen.
"Goeiemorgen"
Liam passeert me en ik ga door richting de voordeur. Ik open ze en in de brievenbus ga ik de post halen. Tussen alle rekeningen en reclamefoldertjes zit een lichtroze enveloppe.
Binnen leg ik de post op tafel en ga op één van de stoelen aan tafel, zitten.
Ik haal de en enveloppe tussen de post uit en open hem.
Een leuk geboortekaartje komt tevoorschijn.
"Kijk wie er geboren is" zeg ik tegen Liam. Hij draait zich om van het fornuis en leest luidop;
"Jill Harold Jack Horan" een glimlach verschijnt op zijn gezicht, net zoals bij mij. Jack was Linn's vader.
"Trotse peter:" lees ik voor, "Liam James Payne"
Met een ruk draait Liam zich om.
"Wat? Nee?" Ik knik en laat het hem lezen.
"Wow..." Verlaat zijn mond. Ik grinnik, sta op en ga naar de kast, waar ik het kaartje neerzet, naast het kaartje van Luke. Luke is het zoontje van Louis en Eleanor.
'Luke Harold Tomlinson'
Ja, in hun tweede naam zijn ze niet echt origineel geweest, maar toch. Ik vind het lief.

"Wat dacht je van een feest? Hier bij ons? Gewoon iedereen nog eens samen?" Stelt Liam plots voor.
"Lijkt me een geweldig idee"

Liam komt recht tegenover me zitten en kijkt me aan.
"Zayn, ik heb zitten denken deze nacht." Zegt hij plots.
"Over wat?"
"Weet je nog, toen we daar bij Linn thuis waren?"
Ergens diep in mijn geheugen zoek ik naar die dag. Het schiet me terug te binnen en ik knik.
"Weet je nog wat Linn's moeder zei toen? Ze wist dat het ging gebeuren, ze wist dat Harry ging sterven..."
Ik slaag mijn blik af naar mijn handen,
"Ze wist het, maar we geloofde haar niet..."
Ik kijk terug op, recht in Liam's kastanjebruine ogen. Hij knikt zachtjes,
"Ze wist het..."

Twee weken later zit iedereen in onze tuin. Alle familie en vrienden. De kleine Luke kruipt al rond en vind het geweldig om met Jill te spelen. Allemaal zitten we in de tuin, want de zon schijnt heerlijk buiten. Louis zit naast me en plots komt zijn zoon aankruipen.
"Hey daar, kleine Luky Luke" zegt Louis en neemt zijn zoontje vast. De kleine jongen begint meteen te lachen.
"Kijk eens wie hier is" zegt Louis,
"Uncle Zayn" ik grinnik even om de coole bijnaam, die ik van Louis kreeg. Ik neem Luke over en meteen is mijn haar het eerste wat hem opvalt.
"Hé, kleine deugniet."
Uit haar maxicosi klinkt het vrolijke gekir van Jill. Linn neemt haar eruit en zet haar op haar schoot.

Ik kijk Luke terug aan, recht in zijn grijsblauwe ogen. Prachtig helder. Dezelfde kleur als Louis' ogen. Telkens ik in die ogen kijk zie ik Harry, de man waaraan deze twee kleine deugnieten hun naam te danken hebben. Hun énige echt uncle Harry. De man die er nu niet meer is, maar er wel voor heeft gezorgd dat Louis er nu nog is. De man waarvan ze later nog heel wat verhalen zullen van horen. En weet je, later wordt díe uncle Harry hun allergrootste held. Daar ben ik zeker van.