Chapter #24.

# Taylor

Een zetel. Dat was het enige wat ik op dat moment wilde. Misschien een koude douche. En water. Ik zou een moord doen voor water. Ik draaide me om en probeerde mijn pijnlijke gewrichten te negeren, die protesteerden tegen elke vorm van beweging.
’Goed gewerkt Taylor!’ Ik keek achterom en glimlachte naar de leraar die me goedkeurend bekeek. ’Voor jou zit er vast wel een solo bij,’ voegde hij daar zacht aan toe. Hij knipoogde even en verdween toen naar buiten.
Even staarde ik hem met open mond na. Ik hees mijn tas van de grond en staarde naar mijn spiegelbeeld. Een lach brak door op mijn gezicht. Dit was waar ik op had gehoopt. Waar ik zo hard voor trainde dat het pijn deed, een solo in één van de dansen aan het einde van het kamp. Een solo stond gelijk aan een kans om de jury te laten zien dat je het verdiende om een professioneel danser te worden. En die kans zou ik met beide handen grijpen.
Ik zweefde haast naar ons huisje en liet de voordeur openknallen terwijl ik naar de keuken huppelde. Ik negeerde de pijn in mijn spieren toen ik een pirouette deed die me tot voor de koelkast bracht. Na bijna een hele fles water te hebben opgedronken, liep ik verder naar de badkamer. Ik kon de waterstralen bijna op mijn huid voelen.
’Is hier iemand?’ klonk er door de woonkamer.
Ik draaide me verward om en schrok toen er een hoofd om de deur verscheen.
’Hé zo lelijk ben ik ook weer niet hé,’ grapte Kevin. Hij keek me stralend aan. Ik schudde mijn hoofd. Hij moest eens weten wat ik van hem vond.
’Wat. Eh. Wat kom je hier doen?’ vroeg ik. Ik was me er duidelijk van bewust dat ik helemaal bezweet was en daardoor niet al te fris meer rook. Niet echt de staat waarin ik wilde verkeren in Kevins bijzijn.
’Ik kwam je eraan herinneren dat we straks de eetzaal moeten opruimen. En aangezien de voordeur open stond..’
‘Kwam je maar uit jezelf naar binnen,’ vulde ik hem aan.
’Zoiets ja,’ knikte hij.