||~008~||

Ik kijk naar Sky die vredig ligt te slapen. Ik zucht even diep. “Wat is er…?” vraagt Niall. Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip. “I just-…” ik kan mezelf niet meer tegenhouden en barst in snikken uit. Niall lijkt erg te schrikken. Hij trekt me meteen in een knuffel. Ik houd hem stevig vast. Pas als ik een beetje gekalmeerd ben laat Niall me los. Zijn arm zit nog wel om me heen. “Wat is er?” herhaalt hij. Ik zucht diep. “Ik weet waar je doorheengaat op school…” zeg ik en bijt hard op mijn lip. “Ben jij ook gepest vroeger…?” vraagt Niall medelevend. Ik knik en kijk naar de grond. “Maar waarom dan?” vraagt hij nieuwsgierig. “Ik euhm… ik…” ik probeer het hem te vertellen maar het lukt me op een één of andere manier niet. “Ja…?” zegt Niall met een vragend ondertoontje. Ik haal even diep adem. “Ik… Ik ben gay…” zeg ik op een fluistertoon. Ik knijp mijn ogen samen, wachtend op Niall’s reactie. Ik bereid me voor op het ergste. Tranen rollen over mijn wangen, op weg naar mijn kin. “En dat is erg omdat…?” vraagt Niall niet-begrijpend. Ik kijk verbaasd omhoog. Niall kijkt me recht in mijn ogen aan. “W-weet ik n-niet…” stotter ik. Niall trekt me dicht tegen zich aan. “Hey, it’s okay to be gay…” zegt hij en grinnikt zacht. “Vind je me nu niet enorm vies dan?” vraag ik. Niall schrikt zichtbaar. “Tuurlijk niet, waarom zou ik dat in godsnaam vies vinden? Die mensen die jou daarmee hebben gekwetst wil ik het liefst gewoon helemaal finaal in mekaar rammen.” meent Niall. Er verschijnt een brede glimlach op mijn gezicht. Ik kom weer overeind zitten en kijk Niall enorm dankbaar aan. “Thank you, Ni…” zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Niall opent zijn armen om me een knuffel te geven. Ik duik in zijn armen en sla mijn armen om hem heen. “I love you…” fluister ik. Niall grinnikt. “I love you too.” fluistert Niall terug. Ik laat hem los. “Niall…?” zeg ik. “Ja?” antwoord hij. “Je weet dat ik het niet zó bedoelde, hè?” vraag ik met een speelse grijns op mijn gezicht, hoewel ik het wel zo bedoel. Niall grinnikt. “I know, Li, I know.” kaatst Niall terug met een schattige glimlach op zijn gezicht. Ik zie Sky langzaam haar ogen open doen. Ze kijkt me met een verbaasde blik aan. “Heb je gehuild?” vraagt ze. Kut… “Euhm… ja…?” zeg ik, maar het klinkt meer als een vraag. Sky kijkt me medelevend aan. Het is even stil. “Ik heb het vertelt aan Ni…” zeg ik dan maar. “Wat…?” vraagt Sky. “Je weet wel…” zeg ik en bijt eventjes op mijn lip. “Ooh dat…” zegt ze dan. Ik knik en kijk naar de grond. Ik zucht even diep en kijk dan op. Ik zie Niall me bezorgd aankijken. “Gaat het wel, Li…?” vraagt hij. Ik bijt op mijn lip maar geef geen antwoord. “Li…?” herhaalt hij. Ik schud mijn hoofd en zucht even diep. Niall legt een hand op mijn schouder. “Wat is er nou?” vraagt Niall op een lief toontje. “Niets… Ik maak me gewoon zorgen…” antwoord ik. “Waar maak je je zorgen over?” vraagt Niall. “Over jou…” meen ik. Hij kijkt me niet-begrijpend aan. “Straks komt je vader je van school ophalen ofzo en dan gaat hij je weer mishandelen.” zeg ik. Ik sla mijn handen gelijk voor mijn mond. Ik zie hoe Niall een doodsbange en geschrokken uitdrukking op zijn gezicht heeft. “Oh shit!” Ik open mijn armen voor Niall. Niall vliegt in mijn armen. Ik voel hoe hij hevig aan het trillen is. “N-Ni, I d-didn’t mean it l-like that…” stotter ik. Ik voel me echt heel erg schuldig op dit moment. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen. Niall begint uit het niets hard te snikken. Ik kijk hem aan en veeg een paar tranen van hem weg. “Hey… don’t cry please…” smeek ik. Tranen springen ook in mijn ogen. Niall lijkt het te zien want hij duikt snel weer in mijn armen. Als hij na een tijdje een beetje gekalmeerd is, schiet me wat te binnen. “Wat als ik jullie gewoon meeneem naar Engeland? Jij, ik, Sky en mama.” zeg ik en glimlach.