Hoofdstuk 4

• Grace’s Point Of View



Om mij heen zie ik mensen. Mensen van een verschillende afkomst. De gewone Nederlanders, Marrokkanen, Chinezen. Er zijn waarschijnlijk ook mensen uit andere landen, maar die herken je niet zo snel. De huidskleuren gaan van lijkbleek naar donkerbruin.



De biologieles was net afgelopen. Ik heb nu pauze. Liam vertelde mij net dat hij zijn vriendin wou laten kennismaken met mij. Daarom haalt hij haar nu. Maar omdat ik niet veel vrienden heb, ben ik alleen hier in de aula. Al vijf minuten wacht ik op Liam. Ik besluit om een koekje uit mijn tas te pakken. Een Liga met chocolade en vanille. Ook grijp ik een flesje ice tea uit mijn tas.



“Hey,” zegt een bekende stem. Als ik opkijk, zie ik twee mensen. Zayn en een meisje. Het is vast zijn vriendin, want hij houdt trots haar hand vast. Het meisje heeft karamelkleurig haar. Haar ogen zijn net zo blauw als een oceaan. Ze draagt Vans, een donkere spijkerbroek, een bruin hemdje en een bloesje. Een vriendelijke glimlach rust op haar gezicht.



“Ik zag je zitten en ik dacht: Laat ik Megin eens aan je voorstellen,” glimlacht Zayn. Zo te zien is hij een trots vriendje. Het koppel gaat naast mij zitten.



“Waarom was je zo alleen ?” vraagt Megin. “Liam wou zijn vriendin laten zien aan mij.” Wanneer ik het woord ‘Liam’ zeg, kijkt Zayn mij gelijk aan. “Liam als in Liam Payne ?” Ik knik naar Zayn. Even glimlacht hij naar mij. Waarom weet ik niet.



Ineens komen Liam en Alexa er ook bij zitten. Ook Liam heeft trots Alexa’s hand vast. Het meisje heeft bruin haar, blauwe ogen, skinny jeans, een paarse hoodie en witte All Stars. Ze gaat samen met Liam naast mij zitten.



“Dit is dus Alexa,” zegt Liam. Ik schenk Alexa een vriendelijke glimlach. Zij schenkt mij een warme glimlach terug.



“Hoe ken je Grace ?” vraagt Zayn aan Liam. “Vanochtend had ik een lekke band. Ze wou mij helpen, maar we konden het niet maken. We liepen dus beide met de fiets aan de hand naar school.”



“Kijk. Daar zijn Harry, Anouk, Niall en Shannon,” merkt Liam op. Ik kijk naar de richting waar Liam naartoe kijkt. Als ik goed kijk, zie ik een jongen met krullen, een meisje met een roze broek, een jongen met Supra’s en een meisje van een Aziatische afkomst. Dat moeten de vier wel zijn.



Alle vier de personen kijken mij aan. Waarschijnlijk omdat ze mij niet kennen. Al snel stelt Zayn mij voor. “Dit is Grace,” zegt Zayn.



Ze knikken naar hem. Eén voor één stellen ze zich voor. “Ik ben Harry,” zegt de jongen met de krullen. Wanneer ik goed kijk in zijn ogen, zie ik dat ze groen zijn met een blauwe gloed er overheen. Het meisje met de gekleurde broek stelt zich ook aan mij voor. “Ik ben Anouk.”



Harry en Anouk gaan op één van de stoelen zitten. Niall en Shannon stellen zich ook aan mij voor. “Ik ben Niall,” zegt de blonde jongen. “En ik ben Shannon,” zegt het laatste meisje.



Even denk ik na. Mijn wens was dat ik acht vrienden wou hebben. In mijn hoofd zet ik ze allemaal op een rijtje.



Louis.

Zayn.

Megin.

Liam.

Alexa.

Harry.

Anouk.

Niall.

Shannon.



Dat zijn er wel negen. De wens is dus vervuld. Dat betekent dus ook dat er een stukje van de spiegel afgaat. Dat betekent dus dat ik er nu moet bijzijn. Er is dan één probleem. School. Eigenlijk moet ik blijven, maar ik moet hierbij zijn.



“Grace,” zegt Harry. “Is er wat ? Je staart namelijk wat voor je uit.” Al snel verzin ik een leugen. Als ik ze vertel dat er een jongen in mijn spiegel zit, lachen ze mij uit. Dus dat ga ik niet vertellen.



“Ik voel me niet zo lekker,” lieg ik. “Meld je anders ziek. Ik loop anders wel met je mee,” zegt Harry. Ik knik naar hem. Voordat Harry opstaat, geeft hij Anouk nog een kus op de mond. Daarna fluistert hij wat in haar oor waardoor ze moet glimlachen.



Harry en ik lopen naar de balie. Daar vinden we een vrouw achter het glazen raam. Het is dezelfde vrouw als die Liam en ik een te laat briefje gaf vanochtend. “Wat is er ?”



“Uhh.. Ik voel me niet zo lekker..” aarzel ik. “Dat zie ik ja. Je ziet er erg bleek uit. Wat heb je ?” Ik bedenk snel wat ik moet zeggen. Het moet iets geloofwaardigs zijn. “Duizelig, misselijk, benauwd.”



“Kan ik één van je ouders bellen ?” vraagt de vrouw achter het glas. Ik schud mijn hoofd. Dat is de waarheid. Mijn ouders zijn druk aan het werk. Ze hebben geen tijd om een telefoontje op te nemen. Je hoeft niet eens proberen te bellen. Ze nemen toch niet op.



“Je ziet er erg ziek uit. Ben je met de fiets ?” Deze keer knik ik naar haar. “Het lijkt mij verstandig als die jongen met je meefietst.” Ik kijk Harry aan. Hij zegt tegen mij dat hij het geen probleem vind. De vrouw wenst mij nog beterschap. Ik bedank haar. Gelijk lopen Harry en ik naar onze kluisjes. Het blijkt dus dat onze kluisjes niet zo ver van elkaar zijn. Zijn kluisje staat een gang verderop. We halen onze jassen uit onze kluisjes. Al snel sluiten we onze kluisjes en lopen we naar de fietsenstalling.



Ik loop naar mijn zwarte fiets toe. Mijn sleutel steek ik in het sleutelgat en het slot is open. Ik stap op mijn fiets en begin te fietsen. Harry fiets al snel naast mij. Nadat we de fietsenstalling uit zijn gefietst, begint Harry wat te zeggen.



“Je was aan het liegen, hè ?” Even blijf ik stil. Was het dan zo makkelijk te zien dat ik loog ? Ik besluit toch weer te liegen tegen hem. Misschien verandert hij dan van gedachte. “Nee, hoezo ?”



“Omdat ik een expert ben in het zien of iemand liegt of de waarheid vertelt en je liegt weer,” grijnst Harry. Ik word er weer stil van. Hij is echt goed. Kon ik ook maar die ‘gave’ hebben.



“Dus wat is er echt aan de hand ?” Ik denk na. Moet ik hem vertellen over Louis ? Over de spiegel ? Gelooft hij mij dan wel ? Ik moet geen vragen stellen, ik moet het hem vertellen. Hij heeft toch door of ik lieg of de waarheid vertel.



“Beloof je dat je het aan niemand doorvertelt en mij niet voor gek verklaart ?” Harry kijkt mij even raar aan, maar knikt toch. Een zucht verlaat mijn mond. Doordat het koud is, zie ik mijn adem in de lucht. Het lijkt wel of het de rook is van een sigaret is.



“Sinds gister kwam ik erachter dat er een jongen in mijn spiegel zit. Hij komt er alleen uit als hij al mijn wensen vervuld.” Ook al durf ik Harry niet in de ogen te kijken, ik doe het toch. Ik ben benieuwd naar zijn reactie. Op zijn gezicht is een expressie te zien die ik niet had verwacht. Het lijkt erop dat hij mij begrijpt. Alsof hij het totaal niet gek vond.



“Ik begrijp je ja. Kan je ook een geheim bewaren ?” vraagt hij. Ik knik naar hem. “Erm.. Wat jij net vertelde heb ik ook meegemaakt. Er zat namelijk ook een jongen in de spiegel en ik heb hem eruit gehaald.”



“Wie zat er in de spiegel ?” vraag ik nieuwsgierig. Harry begint gelijk te glimlachen. Door zijn glimlach, begin ik nog nieuwsgieriger te worden. Het moet wel een apart antwoord zijn. Anders zou hij niet zo glimlachen.



“Het was Liam.” Dat had ik dus echt niet verwacht. Misschien was Harry ook deprissief. Misschien had hij ook een wensenlijst. Misschien heeft Liam hem geholpen met die wensen. Dat verklaart wel een hoop. Alleen vraag ik mij één ding af. Als Liam echt in de spiegel zat, hoe komt het dan dat hij niet de tekst van Louis op de muur kon lezen bij biologie ? Het lijkt mij toch logisch dat hij dat zou kunnen lezen. Of was hij aan het liegen ?



“Dus heb je net een wens vervuld en wil je een stukje zien afbreken van de spiegel ?” vraagt Harry alsof hij het antwoord al weet. Ik knik naar hem. Weer begint Harry te grijnzen.



“Wat heb je gewenst ?” vraagt hij weer. “Ik had in een potje allerlei briefjes erin gedaan. Op die briefjes stonden mijn wensen op. Gister had Louis een briefje uit de pot gehaald en er stond op dat ik acht vrienden moest maken en die heb ik zojuist gemaakt.”



“Weet je ook hoe dat precies werkt als er een stukje uit de spiegel gaat ?” vraagt Harry. Ik schud mijn hoofd. Louis heeft mij wel verteld dat dat gebeurd, maar niet hoe. “Vertel,” zeg ik.



“Als een wens is vervuld, gloeit de spiegel. Er wordt een zwart lijntje getekend op de spiegel. Er staat dus een klein stukje op de spiegel getekend. Die Louis en jij moeten tegelijk met je vinger over de lijn gaan. Als het niet tegelijk gaat, kan je het stukje er voorlopig niet uithalen totdat je een nieuwe wens hebt vervuld. Het kan namelijk maar één keer. Als het lukt om tegelijk de lijn weg te halen, kan Louis het stukje letterlijk wegduwen. Misschien denk je nu: Maar als ik de halve spiegel heb weggewerkt, kan Louis er al uitstappen. Nee, dat kan niet. Ik heb dat ook geprobeerd met Liam, maar dan gaan alle stukjes van de spiegel, die je er uit hebt gehaald, weer eraan vastplakken. Dus hij kan er alleen uit als de spiegel er volledig uit is.”



Dat was nuttige informatie. Het is ook toevallig dat Harry dit ook heeft meegemaakt. Het is dan ook handig om mijn vragen aan hem te stellen. Er gaat dan wel nog een belangrijke vraag door mijn hoofd heen.



“Kan jij Louis ook zien ?” vraag ik. Harry knikt naar mij. “Toen ik met Liam het laatste stukje uit de spiegel haalde, scheen er een fel licht. Door dat licht kan ik nu ook andere mensen in de spiegel zien. Net zoals Liam. Die heeft namelijk ook dat felle licht gezien.”



“Ik ben echt blij dat ik niet de enige ben die dit ook heeft. Ik dacht serieus dat ik gek was geworden,” glimlach ik. Ook Harry lacht erom. “Snap ik ja. Ik hield het ook voor mijzelf dus.”



Ook al ken ik Harry nu pas een half uur. Hij klinkt vertrouwd. Volgens mij begrijpt hij mij goed vanwege dat Louis in de spiegel zit. Ik kan niet wachten totdat we thuis zijn. Ook omdat ik dan het eerste stukje van de spiegel kan halen met Louis, maar ook omdat Harry Louis ziet. Harry kan dan ook wat vertellen aan Louis.



Niet veel later zijn we bij mijn huis aangekomen. Harry en ik zetten onze fietsen voor mijn huis neer. Ik haal mijn fietssleutel uit het sleutelgat en stop vervolgens mijn huissleutel in het sleutelgat van de voordeur. De deur gaat open en ik zie de hal van het huis. Beide hangen we onze jassen op aan de kapstok. Al snel lopen we naar mijn kamer toe. De kamer waar Louis in de spiegel vastzit.



Wanneer ik mijn kamerdeur open, zie ik mijn spiegel al staan. Daar zit Louis in. Louis glimlacht naar mij en merkt dan op dat Harry er ook is. We lopen dichterbij de spiegel. Ik zie dat de spiegel gloeit en dat er met een zwart lijntje een stukje is getekend. Net zoals Harry al zei.



“Louis, dit is Harry. Net zoals ik heeft hij ook een jongen in de spiegel gehad. Hij heeft mij net verteld over hoe je een stukje uit de spiegel kan halen.” Louis knikt naar mij.



“Dus kan jij mij ook zien ?” vraagt Louis aan Harry. Harry knikt naar hem. Gelijk begint hij te vertellen over hoe het werkt om een stukje uit de spiegel te halen.



“Toen er bij mij een stukje uit de spiegel werd gehaald, gloeide de spiegel. Net zoals nu dus. Er was ook een zwart lijntje op de spiegel getekend. Net zoals nu. Jullie moet beide met je vinger over het lijntje glijden. Het moet wel gelijk, want anders verdwijnt het lijntje en moet je een nieuwe wens vervullen om een nieuw stukje eruit te kunnen halen. Als jullie over het hele lijntje hebben gedaan, kan Louis het stukje eruit duwen. En als jullie denken dat Louis eruit kan als er een paar stukjes uit de spiegel zijn. Nee, dat kan niet. Dan moet je helemaal opnieuw beginnen namelijk.”



“Wow, wat een informatie,” glimlacht Louis. Even glimlach ik ook om zijn glimlach. Het is zo mooi. Maar door moet ik nu niet op letten. We moeten een stukje uit de spiegel halen.



Louis en ik raken elkaars vinger aan. Niet helemaal eigenlijk. Er zit een stuk spiegel tussen, maar ik voel wel de warmte. Tegelijk glijden we met onze vinger over de spiegel heen. Het duurt erg lang voordat we het lijntje af hebben. We moeten namelijk precies werken. Dat kost wel wat moeite.



Wanneer we bijna klaar zijn, voel ik dat het stukje al wat losser zit. We hebben het lijntje afgerond. Zoals Harry zei, kan Louis nu het stukje wegduwen. Dat doet hij dan ook. Het stukje spiegel valt op de grond.



“Het is ons gelukt,” zegt Louis enthousiast. Ieder van ons krijgt een grote glimlach op het gezicht. Het liefst wil ik Louis nu een knuffel geven, maar het kan niet. Ik besluit toch om Harry een knuffel te geven. “Bedankt, Harry,” zeg ik. “Geen probleem.”



“Zullen we nog een briefje uit de pot halen ?” vraagt Louis. Ik knik naar hem. Op naar de volgende wens. Hij grabbelt in de pot en haalt er een briefje uit. Hij maakt hem open en leest hem voor.



“Naar een feestje gaan en dronken worden.”