{Narnia}When 2 enemies fall in love[One hundred and eighty-nine]

Er klonk wat gerommel in Susans kamer. Misschien een nachtkastje? Dat kon wel. Anyway, eigenlijk moest Edmund zelfs niet in hun kamer op zoek zijn naar zo'n dingen. Maar dat kon Selena nu even helemaal niet schelen. De enige die dat nu nog kon, was Peter. En als je van hem sprak. Hij kwam met een schittering in zijn ogen de kamer uit met iets vierkantigs in zijn handen. Hij grijnsde en zoende haar volop. Toen hij met zijn tong langs haar lippen streek, en zij die opende, trok hij voorzichtig haar jurk uit en viel die bij haar enkels op de grond. Haar handen gleden naar zijn broek en ze knoopte die los. Dat kledingsstuk was ook al uit. Nog altijd tongend, stapten ze uit hun kleren. Daar stonden ze dan. Zij in beha en onderbroek. Hij in boxer. Ze streelde erover en hij kreunde van genot. Ze wilden naar zijn kamer gaan maar ze vergaten bijna hun kleren. En dat mocht niet, neen. De anderen moesten het niet weten. Helemaal niet. Toen ze de kamer binnen waren, deed hij snel de deur vast als voorzorg en duwde hij Selena zachtjes op het bed. Ze zoenden opgewonden verder en hij deed haar beha uit terwijl zij zijn onderbroek uitschopte. 'Kom hier met dat ding,'zei ze en nam het vierkantige ding uit zijn handen. Het was de verpakking van het condoom. Ze scheurde het eraf en bracht het aan. Klungelig, weliswaar, maar goed. Ze wilde niet zwanger worden. Hij keek haar vragend aan en zij knikte. Hij legde haar zachtjes neer en rilde even. 'Heel zeker,'beantwoordde ze hem op de ongestelde vraag en glimlachte,'En ik hou van je, heel veel.' Hij grijnsde:' Ik ook van jou, nog meer.' Hij lag op haar en beweegde zich op een ritmische manier op en neer. 'Ooh.. Selena,' kreunde hij. Zij hijgde en ze gingen nog lang niet slapen. Nog héél lang niet.