7.

‘Je been zit tegen het verbrijzelen aan’ zei Simon toen hij de scan van mijn been zag. ‘En je geneest snel’. ‘Oh gelukkig’ zei ik. ‘Dan zal de pijn waarschijnlijk snel afnemen’. ‘Nou, het zit eigenlijk zo. Je been is op de verkeerde manier terug gegroeid, dus als het goed had gezeten was je nu al van de pijn af geweest, maar dat is dus niet zo. Ik vrees’ zei Simon. ‘Dat we je been opnieuw zullen moeten breken’. Ik werd meteen misselijk van het idee en dacht aan de pijn die ik voelde toen ik op mijn been terecht kwam. De andere waren nu inmiddels bij mij in de ziekenboeg terwijl het graf klaar werd gemaakt voor Cancer. Olivier was er niet bij, want die wilde even alleen zijn met het lichaam van Cancer. ‘Gaan jullie zijn been opnieuw breken?’ vroeg Enora. ‘Dat is de enige oplossing’ zei Siera. ‘Er mag één iemand erbij blijven om Sagittarius te steunen’. Ik zag dat Virgo meteen naar mij keek, maar ik had nu maar behoefte aan één iemand en dat was Jason. ‘Jason?’ vroeg ik. ‘Natuurlijk Sagi, wat dacht je dan’. De rest draaide zich om en liep de ziekenzaal uit. Virgo stond nog even naar mij te staren en ik gaf haar een glimlach. Maar ze had zich al omgedraaid en liep beledigd naar buiten. ‘Ik zal je hand vasthouden’ zei Jason. ‘Knijp maar zo hard als je wilt’. Er kwamen twee assistent ecliptianen van Simon naar mijn bed gelopen en hielden mij ook vast zodat ik niet meer kon bewegen. Simon pakte mijn been en hield hem op een bepaalde manier vast. ‘Daar komt tie’ zei hij en ik beet mijn tanden op elkaar. En afgrijselijk gevoel schoot er door mijn been en een schreeuw kwam uit mijn mond. Ik hoorde botten breken en ik zag meteen zwarte kringen voor mijn ogen. Het duurde niet heel lang, voordat ik buiten bewustzijn was.

Toen ik wakker werd, had ik het gevoel alsof ik maar een paar minuten geslapen had. Ik lag met mijn been omhoog en de pijl was al een behoorlijk stuk minder. Jason zat naast me op een stoel en hij had zijn hoofd in zijn handen. ‘Jason?’ vroeg ik. ‘Ah Sagi, je bent wakker’. ‘Hoelang heb ik geslapen?’ vroeg ik. ‘Ongeveer 10 uur’ zei Jason. ‘En jij hebt hier heel de tijd gezeten?’ vroeg ik. ‘Natuurlijk, ik ga jou toch niet alleen laten’ zei Jason. ‘Jason, ik waardeer het zeer, echt. Maar jij moet nu ook echt gaan slapen hoor’. ‘Dat heb ik ook gedaan. Siera had een bed voor me gemaakt naast die van jou zodat ik toch bij je was’. Ik keek naar mijn beschermer en glimlachte. ‘Je bent echt de beste beschermer die er is’ zei ik. ‘Wanneer mag ik weer proberen om te lopen?’ vroeg ik aan Simon die net de kamer binnen kwam gelopen. ‘Van mij mag je al wat proberen, maar je moet nog wel veel rusten, ook al genees je snel’. Ik haalde mijn been uit zijn houding en zette ze voorzichtig op de grond. Jason kwam meteen overeind en hielp me overeind. ‘De pijn is bijna helemaal weg’ zei ik. ‘En ik kan hem weer normaal bewegen. Ik genees echt ongelofelijk snel. Ik zou eigenlijk even naar Virgo toe moeten, mag dat?’ ‘Ik breng je wel’ zei Jason. Hij sloeg mijn arm om zichzelf heen en liep samen met mij naar de kamer van Virgo.

Toen we bij haar kamer aankwamen, zat de deur op slot. ‘Virgo?’ vroeg ik toen ik op de deur klopte. Even was er een stilte maar toen ging haar deur open. ‘Ik wil even met je praten’. Virgo zag er slecht en vermoeid uit en had nog steeds tranen in haar ogen staan. Robijn zat bij haar op haar bed en stond op en liep de kamer uit. Ik ging op haar bed zitten en ze deed haar deur dicht. ‘Waarover wilde je me spreken?’ vroeg Virgo. ‘We zien elkaar de laatste tijden niet echt meer veel en ik wilde weten hoe het met je gaat’ zei ik. ‘Nou eens even kijken. Mijn beste vriend is overleden, ik heb een vriendje die alleen maar bezig is met zichzelf en die verrotte pijl en die zijn been erger vind dan de dood van Cancer’ snauwde Virgo. ‘Hoe kun je dat nou zeggen?!’ riep ik uit. ‘Alsof ik expres mijn been brak. En trouwens, je hebt het er heel de tijd over dat je de andere sterrenbeelden wilt beschermen, maar volgens mij ben jij degene die er heel de tijd niet bij is als dat gebeurd!’ Virgo keek beledigend op en ik zag dat ik haar raakte. ‘Sorry dat was gemeen’ zei ik. ‘Ga mijn kamer uit, nu! Ik hoef jou op deze manier niet te spreken’. ‘Virgo, ik meende het niet!’ ‘MIJN KAMER UIT NU!’ schreeuwde ze nu. Robijn rukte de deur open en keek mij met boze ogen aan. ‘Sagi, eruit nu!’ Robijn liep naar Virgo toe en sloeg een arm om haar heen. ‘Kun je ons nog even alleen laten?’ vroeg ik aan Robijn. ‘Nee, ik na nergens meer heen! Jij wel, jij gaat NU!’ ‘Sagi, kom laat ze maar’ zei Jason in de deur opening. Ik draaide me om en liep samen met mijn beschermer mee naar buiten.