A ranger/traitor 140

“Ik hoop voor jou dat je ons iets zinnig te vertellen hebt.” Halt zwaaide nog steeds nonchalant met zijn mes. “Dus zeg eens, met hoeveel man zijn jullie precies daar op het strand?”
“Dat weet ik niet,” antwoordde de Skandiër. Halt trok een wenkbrauw op. “Bijna duizend, het moet iets rond de duizend zijn,” vulde de Skandiër snel aan.
“En wanneer zijn jullie van plan om aan te vallen.”
“We wachten nog. Eerst moeten de …” Zijn ogen flitsten van Halt naar zijn mes.
“… de grijze jagers uit de weg geruimd worden,” zei Halt behulpzaam. “En verder?”
“Er komen nog meer schepen.”
“Hoeveel?”
“Zoveel als hij kan verzamelen.”
“Wie is ‘hij’?”
“Egil, de nieuwe oberjarl. Het was zijn idee om Araluen aan te vallen.”
“Egil,” herhaalde Halt. De verachting in zijn stem was duidelijk te horen. “Is hij hier?” Andor schudde zijn hoofd.
“Nee, heer jager,” voegde hij er snel aan toe. Het verbaasde Halt totaal niet dat Egil er niet was. Het bevestigde alleen het beeld dat hij van hem had. Nu wist hij even niet hoe hij verder moest met vragen. Maar Halt zou geen grijze jager zijn als hij daar geen trucje op wist. Hij maakte een paar snelle bewegingen met zijn mes en zag dat de Skandiër daar angstig naar keek.
“Eens kijken, wat zou je ons nog meer kunnen vertellen?” En zoals hij al gehoopt had, kwam de Skandiër zelf met iets.
“Er wacht de Araluenen nog een onaangename verrassing.”
“Wat voor verrassing?”
“Dat weet niemand precies, er doen ontzettend veel geruchten de ronde. Het enige wat geweten is, is dat het kort voor de aanval vanuit Skandia aankomt.” Halt keek naar zijn twee metgezellen, maar zag duidelijk dat zij ook geen idee hadden, wat die onaangename verrassing kon zijn. Wat het ook is, dacht hij bij zichzelf, met een beetje geluk weet Will er een stokje voor te steken voor het aankomt.