{Narnia}When 2 enemies fall in love[One hundred and eighty-eight]

'Dus.. ik slaap bij Caspian in mijn kamer, Lucy alleen in haar kamer, Edmund en Bella in Eds kamer en jij en Selena in jou kamer?'begreep Susan en keek Peter recht aan. Niemand was er meer. Gabrielle, Alex en Raven waren meegegaan met de Andalusianen. Nathalie, Evi en Tobey waren naar Archenland. Het waar raar genoeg kalmer, omdat er minder mensen waren. 'Ja,'zei hij en probeerde niet rood te worden,'Zo zou ik het doen?' 'Oké,'grijnsde ze en haalde haar schouders op,'Het is goed voor mij.' Ze wisten dat de oorlog voorbij was, alles was voorbij. Ze hadden alles in orde gemaakt en de Telmarijnen gevangen genomen. Sommigen toch, want anderen konden er zelf niets aan doen; het was hun bevel. De Andalusianen waren weg; naar hun thuisland. Jake en Daniël waren weggelopen. Dat maakte Bella op de ene manier blij, op de andere niet. Natuurlijk wilde ze niet dat haar bloedeigen broer vermoord werd. Maar.. wat had hij allemaal wel niet gedaan? Selena zuchtte en keek naar haar vingers. Alles was zo rustig, te rustig. Peters blik zocht de hare en vond die ook. 'Slapen?' vroeg hij geluidloos,'Ik bedoel.. ?'' Ze knikte. Ze wilde het. Ze wilde hem. Maar ze kon ook niet bedwingen dat de zenuwen door haar lichaam gierden. Ze stond op en wenste iedereen een slaapwel. Lucy wou natuurlijk weer een knuffel, het kleine schattige meisje. Maar wat ze wel zeker wist, was dat ze nog lang niet ging slapen, nog heel lang niet. Ze liep met Peter de trap op en hij keek haar geheimzinnig aan. Boven aan de trap bleven ze even staan. Peter trok haar naar zich toe en zoende haar. Wat wilder. Vol overgave. Hij prutste aan haar jurk en wilde die loskrijgen. Zij trok zijn shirt over zijn hoofd en streelde over zijn borst. 'Selena..,'kreunde hij,'Ik wil je.''Ik jou ook, Pete..,'zuchtte ze en zoende hem in zijn nek,' Ik jou ook. Nu.. nu.' Hij zuchtte en iets hard prikte in Selena's zij. Hij wilde het echt. Hij was opgewonden. Selena realiseerde zich iets en schrok. Haar moeder had haar het al zoveel gezegd, als je het doet : veilig. Het was bijna niet. Maar Narnia? Was er wel... bescherming? 'Pete..,Pete..,'zei ze en drukte haar wijsvinger op zijn lippen,' Wacht.' Hij keek haar geil aan en prutste nog altijd wat aan haar jurk, met zijn handen op haar kont:'Wat is er?' 'Ik..,'ze keek hem aan,'Veilig. Anders niet. Ze hebben me genoeg gewaarschuwd. Ik wil geen soa krijgen of zwanger zijn.''Natuurlijk,' hij begreep het,'Op naar Susans kamer.' 'Hoe bedoel je?''Ed heeft het daar zien liggen.' 'Condooms op hun kamer,'vroeg ze verbaasd,'Hoezo? En weet Susan het dat jullie het weten?' 'Wel..,'Peter grijnsde,'Ze zijn al een lang tijdje samen dus kon ik dat wel verwachten, maar je kent Edmund. Hij vond het grappig. En natuurlijk weet Susan het niet! Ze zou hysterisch reageren..' Hij streelde haar wang en de knopjes schoten los. De jurk zou zo uit zijn als je eraan trok. Maar dat deed hij niet. Hij nam opeens haar hand en drukte er een kus op:'Madame. Ik ben zo terug.' Hij liep de kamer van Susan binnen en Selena wachtte lachend. Op haar droomprins. Of hogedroomkoning kon je zeggen.