21. ~ Lauren Fiona Johnsen

'Lauren, ben je zenuwachtig?' De stem van mijn stylist wekt me uit mijn gedachten.
Ik ben ongelooflijk zenuwachtig. Straks gaat het gewoon eindelijk beginnen. Het moment waar ik al mijn hele leven op heb gewacht. Ik probeer niet te denken aan hoe ik me gisteravond voelde. Het is nu te laat om van gedachten te veranderen.
'Een klein beetje' antwoord ik.
Maar Vinco weet natuurlijk wel hoe zenuwachtig ik altijd ben.
'Onthoud goed wat je moet doen zodra je in de arena staat.' Hij kijkt me doordringend aan. 'Ren meteen naar de hoorn, pak de drietand en verzamel je bij de beroeps. Zonder hen heb je geen kans om te winnen.'
Ik knik. 'En dan samen met de rest van de beroeps iedereen vermoorden.'
Vinco slaat even een arm om mij heen. 'Onthoud goed: verlies jezelf niet in de spelen. Het gaat niet om doden, maar om overleven.' fluistert hij zachtjes.
Dan duwt hij me voorzichtig richting de koker.
'Succes Lauren.' zegt Vinco nog.
Voor de laatste keer kijk ik hem aan. Dan begint de koker te bewegen. Van spanning begin ik alweer op mijn nagels te bijten. Als ik zo doorga, heb ik straks geen mooie nagels meer. Snel stop ik mijn handen in mijn zakken. Dan komt de koker eindelijk tot stilstand. Ik sta in de arena.
Verbaasd kijk ik om me heen. Ik sta in een soort van arena, een ruïne van een arena in elk geval. Dit zal toch wel niet de hele arena zijn? Vast niet, dan zouden deze spelen al snel voorbij zijn en dus saai zijn. De ergste nachtmerrie van de spelmakers is dat de spelen saai zijn, dus is er vast wel meer dan alleen dit. Ik zoek de ogen van Dennis, maar hij staat aan de andere kant van de Hoorn. Mijn ogen zoeken de drietand tussen de wapens. Als het kan twee, want Dennis heeft er eigenlijk ook één nodig.
Ondertussen telt de mechanische Capitoolstem af. Gedachten schieten door mijn hoofd. Dit is het moment waar ik op heb gewacht. Waar ik mijn hele leven voor heb getraind. Ik mag dit niet verpesten. Zachtjes herhaal ik mijn tactiek. 'Rennen, drietand pakken, samenwerken met de beroeps.'
Nog 10 seconden. Ik ga in de starthouding staan. Ik moet precies op de gong beginnen te rennen, als ik een kans wil maken. Vol spanning staar ik naar de hoorn. Dan klinkt de gong.
Zo snel als ik kan ren ik de hoorn in, hopend dat er meerdere drietanden in liggen. Hopelijk zijn de andere tributen minder snel. Anders heb ik misschien net de drietand gepakt en wordt ik meteen neergegooid door een mes of zoiets. Het enige wat ik kan doen is rennen. Ongelooflijk hard rennen. Ik haal opgelucht adem als ik eindelijk bij de hoorn ben. Overal liggen messen, zwaarden, bijlen en rugzakken. Dan zie ik eindelijk een drietand liggen. Er zijn er twee. Opgelucht haal ik adem en pak er één op. Het voelt echt goed om mijn vertrouwde drietand in handen te hebben. Dan ben ik niet meer zo kwetsbaar, nee ik ben gevaarlijk. Het bloedbad is begonnen en ik ben er klaar voor. Mijn ogen zoeken die van Dennis, maar ik heb geen tijd om stil te staan. Een speer komt met volle kracht op mij af. Ik probeer te bukken en verlies mijn evenwicht. Ik val languit in de modder en de speel valt naast mij neer. Gillend spring ik overeind. Gatver, die modder verpest mijn hele outfit en mijn haar! Ik inspecteer mijn arm, maar ik ben niet echt gewond geraakt.
Snel spring ik overeind. Ik hoop niet dat anderen dit gezien hebben, want dan schaam ik me echt kapot. Het was zo dom om te vallen en nu zie ik er ook nog verschrikkelijk uit. Veel tijd heb ik niet om na te denken. Om mij heen gaat het gevecht verder. Ik zoek de andere beroeps. Diana en Jayy zijn al volop bezig in een gevecht. Dennis zie ik nog steeds niet, hij zal wel aan de andere kant aan het vechten zijn. Ik hoef niet bang te zijn dat hij het niet overleefd, hij redt zichzelf wel. Dan valt mijn oog op de jongen uit 1. Hij heeft volgens mij iemand vermoord, maar in plaats van zich bij ons te voegen rent hij de arena uit.
'Verrader.' sis ik zachtjes. Ik mocht hem vanaf het begin al niet. Maar waar is Rosa eigenlijk? Ik kijk het bloedbad rond en zie haar eindelijk. Ze heeft haar bijl naar een jongen gegooid en is nu dus haar bijl kwijt. En een andere tribuut rent net naar haar toe om haar te vermoorden.
Ik kreun zachtjes. 'Rosa, moet je nou echt zo dom zijn om je bijl weg te gooien?'
Zonder na te denken ren ik naar haar toe. Misschien is het beter om haar maar gewoon hier dood te laten gaan, maar zij is een persoon die ik naast Dennis oprecht mag, dus ren ik zo hard als ik kan. Hopend dat ik niet te laat ben.