Exo 13.

Femke komt met een glimlach op haar gezicht de koffieshop binnen. “Goeiemorgen!”
Tim, die op een barkruk een koffie drinkt, draait zijn hoofd glimlachend haar kant op. Van Femke’s vrolijkheid wordt hij altijd vrolijk. “Goeiemorgen, Femke. Goed geslapen?”
Ze knikt. “Ja hoor. Jij ook, mag ik hopen?” zegt ze terwijl ze verder loopt, naar de receptie, op zoek naar Paula.
“Hey.” Zegt Paula lief als Femke even bij haar komt voor een knuffel.
“Mag ik iets vragen?” vraagt Femke dan voorzichtig.
“Natuurlijk.” Paula kijkt Femke afwachtend aan en glimlacht.
“Je hebt vast nog niet met Didi gepraat?”
Paula kijkt een beetje moeilijk naar haar schoenen. Hoe moet ze dit nu zeggen? Dat ze niet durft? Dat ze bang is dat ze alles verpest of gewoon helemaal dichtslaat? “Nee.” Zegt ze tenslotte.
“Waarom niet, Paula? Die jongen verwacht echt een gesprek hoor.”
“Hoe weet jij dat?” Paula kijkt Femke geschrokken aan.
“Dat heeft hij me gisteren gezegd.”
Paula neemt Femke aan haar schouders. “Wat zei hij? Zei hij iets over mij?”
“Paula, toch..” lacht Femke. “Ik laat hem dat liever zelf allemaal zeggen, maar dan moet je hem wel die kans geven.”
“Oke dan.. Ik zal straks even met hem gaan praten.” Geeft Paula dan toe.
“Beloofd?” Femke steekt haar pink naar haar beste vriendinnetje uit.
Paula haakt haar pink in de hare en knikt. “Beloofd.”

“Ik mis Stef.” Mompelt Os en hij kijkt Didi, die half slapend aan de bar hangt, met een frons aan.
“ik ook.” Zucht Didi.
“Gaat het wel?” Os legt zijn hand even vriendschappelijk op Didi’s bovenarm en geeft er een kneepje in. “Je lijkt heel moe.”
“Ik ben heel moe. Ik slaap echt slecht, de laatste dagen.” Didi wrijft in zijn ogen en zet zijn petje even goed op zijn hoofd. Die heeft hij na drie jaar nog steeds niet afgeschaft.
“Hoe komt het?”
Didi haalt zijn schouders op.
“Laat me raden.. het begint met P en eindigt op aula?”
De Hollandse krullenbol slaakt een zucht en laat zijn hoofd op de bar vallen. “Ja.”
“Ik weet perfect wat je doormaakt. Vrouwen zijn zo.. zo.. ingewikkeld.”
“Hoezo weet jij wat ik doormaak?” Didi kijkt Os plots met een kleine grijns aan. “Je hebt het over Mel, toch?”
“Mel?” zegt Os, toch wel een beetje betrapt. “Didi, toch.. Mel en ik zijn helemaal verleden tijd.. dat zou jij wel moeten weten.”
“Ik ben niet blind, Os.” Zegt Didi met een glimlach.
“Ik ook niet. Paula is daar.” Os loopt een eindje weg en knikt naar Didi, om te zeggen: hup!
Didi zijn hart slaat in zijn keel en hij weet niet waar hij moet kijken. Met als resultaat: hij staart naar zijn handen die op de bar liggen. Zijn hoofd tolt.
“Diederik?” vraagt Paula.
Hij schrikt van de ernst in haar stem. Voor hij zich omdraait, haalt hij even diep adem.
“Kan ik je even.. spreken?”
“Eh..” mompelt hij. “Ja.. Tuurlijk.”
Paula loopt richting een tafeltje en gaat zitten. Geduldig wacht ze tot Didi tegenover haar komt zitten. Een beetje onzeker kijkt ze hem aan.
“Ik.. Ik weet niet zo heel goed waar ik moet beginnen.” Mompelt ze dan.
Didi zucht. “Ik nog minder.”
Paula frummelt wat aan haar rokje en zucht.
“Weet je, Paula?”
Voorzichtig kijkt ze op. Recht in zijn prachtige kijkers. “Nee..?”
“Het is zo gek.. Langs de ene kant ben je mijn beste vriendin, maar langs de andere kant ben je zoveel meer dan dat. Het is gewoon raar hoe ik me voel als jij in de buurt bent. Ik kan niet beschrijven wat je allemaal met me doet, maar ik word er gek van.”
Paula kijkt hem met open mond aan. Dat hij dit net durfde zeggen. Gewoon. Zomaar. Haar hart slaat een paar tellen over en slikken wordt plots heel moeilijk. Hoe kan ze nu.. Hoe moet ze hier nu op antwoorden? Wàt moet ze hier nu op antwoorden?
“Ik.. eh..” ze slikt even dapper. “Ik..”
Didi, die vergaat van de zenuwen, kijkt afwachtend naar zijn handen die op tafel liggen. Misschien vindt Paula hem wel helemaal niet leuk? En misschien gaat ze nu wel heel hard lachen en heeft hij zich nu compleet belachelijk gemaakt? Hij schrikt op van een zachte hand die de zijne neemt. De hand van Paula. Ze speelt wat met zijn vingers en hij hoort haar zuchten. Waarom zou ze zuchten? Waarom neemt ze zijn hand? Allerlei vragen spelen door Didi’s hoofd en het enige wat hij doet is.. staren. Naar Paula. Naar die mooie, lieve, schattige Paula.
“Didi.. Ik..”
Ze word onderbroken door Mellanie die natuurlijk weer niet door had dat ze iets aan het verpesten was. Zoals gewoonlijk. Blond, weet je.
“Paula, klanten aan.. de..” ze kijkt even van Paula naar Didi. “.. receptie.”
“Oh..” Paula laat Didi’s hand los en gaat staan.
“Heb ik hier iets verstoord?” vraagt Mel dan voorzichtig.
Paula, die haar mond opent om iets te zeggen, krijgt de kans niet eens en wordt onderbroken door Didi, die zonder iets te zeggen er weer iets uitflapt.
“Nee, natuurlijk niet. We waren gewoon wat aan het kletsen.”
Paula kijkt Didi nog even verward aan en loopt dan naar de receptie, Didi achterlatend. Hij schrok van de blik in haar ogen. Verward. Gekwetst. Verliefd.