Exo 11.

“Maar Mell.. Je weet dus niet wàt er precies aan de hand is?” vraagt Os haar.
“Nee.. Dat heb ik niet meer gehoord.”
Os slaat zichzelf even op het voorhoofd en zucht. “Dus we zijn geen stap verder.”
“Sorry..” mompelt Mellanie en ze ploft op de bank neer.
“Maakt niet zoveel uit. Ik denk toch niet dat Paula het echt aan Diederik gezegd heeft.”
Mellanie fronst. “Hoe bedoel je?”
“Dat ze ofwel niet de waarheid heeft verteld, ofwel het gewoon niet verteld heeft.”
“Waarom denk je dat Paula daarover zou liegen?”
Os gaat naast haar zitten. “Omdat wij al de hele tijd willen weten wat er is en ze vast denkt dat, als we een verhaal hebben, we stoppen met achter de waarheid te zoeken.”
“Denk je echt dat Femke zoiets zou doen?” vraagt Mellanie verward.
“Ze heeft vorig jaar toch ook die scène opgezet met het AAD? Dat Paula moest doen alsof ze er al waren, om Stef hier weg te krijgen?”
Mellanie knikt. “Da’s wel waar, ja.”
“Je moet polsen bij Didi.” Zegt Os dan.
“Wat? Waarom ik? Waarom kan jij dat niet doen?”
Os lacht. “Kom op, Mell. Jij bent daar veel beter in en ik denk niet dat Didi het zou verbazen als hij weet dat jij iets gehoord hebt.”
Mellanie haalt haar schouders op. “Oke dan, ik zal het proberen.” Ze staat op en wil naar de deur lopen.
“Mel?” vraagt Os.
Ze draait zich weer om en glimlacht. “Ja?”
“Eh.. Wat..” Os bedenkt zich snel. “Laat maar.” Hij wou vragen wat ze vond van Tim, maar hij wou het antwoord eigenlijk niet eens weten. Straks zou ze zeggen dat ze hem leuk vindt en hij weet niet hoe hij daar op zou reageren.
Een teleurgestelde uitdrukking verschijnt op haar gezicht. “Oke.”

De volgende ochtend komt Didi nog half slapend de woonkamer binnen. Hij heeft deze nacht bijna geen oog dicht gedaan, en dat had wel twee oorzaken. De eerste was Stef. Nu wou hij wel eens weten wat er echt aan de hand was. Paula klonk zo.. serieus. Alsof er echt iets mis wat met Stef en ze echt wou helpen. Didi moet en zal er achterkomen wat er met zijn beste vriend aan de hand is. Als er iets is, dan moet hij hem helpen. En de tweede oorzaak was.. Paula. Die lieve, goudblonde Paula. De woorden die Femke gisteren gezegd had spoken nog steeds door zijn hoofd. Zou Paula hem echt leuk vinden? Het klonk wel echt en hij zou ook niet weten waarom Femke daarover zou liegen, maar langs de andere kant.. Waarom zegt Femke dat zomaar en laat ze dat niet doen door Paula zelf? Waarom geeft ze Paula niet de kans om te zeggen of ze hem leuk vindt?
“Aarde aan Didi.” Lacht Os.
“Huh?” Didi kijkt op van zijn boterham, waar ondertussen al bijna twee centimeter choco op ligt, en fronst. “Wat?”
“Ik vroeg hoe het gaat.” Os neemt een hap van zijn toastje.
“Oh. Goed. Moe.” Zucht hij.
Op dat moment komt Tim binnen. Hij ploft met een glimlach aan tafel en graait een sandwich uit het mandje, die hij dan besmeert met jam.
“Jij goed geslapen, voor een eerste nacht?” vraagt Didi.
Tim knikt. “Best wel. Ik schrok er wel van, normaal slaap ik nooit goed als ik ergens anders een eerste keer slaap.”
Os lacht. “Echt?”
“Echt.” Tim neemt een hapje van zijn sandwich voor hij even grinnikt.
“Je eerste officiële werkdag. Spannend.” Grijnst Didi terwijl hij gaat staan en zijn bord op het aanrecht zet.
“Zo is dat.” Glimlacht Tim.
Os bekijkt Tim eens goed. Het zou hem niet verbazen als Mellanie op hem zou vallen. Dat ziet hij zelfs, en hij is een jongen. Os focust zich snel weer op zijn ontbijt.
“Goed, het was leuk praten met jullie, maar ik ga al naar de koffieshop.” Zegt Didi voor hij als de bliksem de bungalow uit loopt. Hij moet even Paula vinden, want dat is hem gisteren niet meer gelukt. Met een beetje hoop loopt hij naar de meisjesbungalow. Voorzichtig klopt hij op de deur. Mellanie steekt haar hoofd buiten en zucht.
“Wat doe jij hier zo vroeg?” vraagt ze, nog half slapend.
“Ik eh.. Ik kom voor Paula.”
Mellanie kijkt Didi even aan en zucht. Ze weet maar al te goed waarvoor hij komt. “Ik zal even kijken of ze beschikbaar is, maar ik denk dat ze aan het douchen is.” Voor even verdwijnt ze naar binnen.
“Paula..” zegt ze. “Didi is hier voor je.”
“Ik.. nu niet Mel, zeg dat ik aan het douchen ben.” Paula bijt op haar lip.
“Oke, voor één keer. Maar je moet hem toch onder ogen komen, straks.” Mellanie loopt terug naar de voordeur en steekt haar hoofd weer buiten. “Zoals ik dacht, ze douchet.”
“Ik kan wel wachten. Mag ik even binnen?” hij wil de deur open trekken, maar Mellanie houdt hem tegen.
“Dat lijkt me niet zo’n goed idee, Didi. Ze spreekt je straks wel.” Mellanie lacht nog even voor ze de deur dicht trekt.