15 jaar geleden

Reageer (2)

• Novoselic

  Wow dit is echt mooi geschreven, maar er zitten wel een hoop fouten in, zowel qua spelling als qua grammatica en woordenkeuze. Ik ben natuurlijk geen beta-reader, maar ik heb een verbeterde versie van je verhaal gemaakt. Je kan het overnemen als je wilt.
  

  Het begon allemaal op die dag. De dag dat ik mijn 3de verjaardag vierde, samen met mijn moeder.
  Alles was zoals het moest zijn; Mama, ik en de natuur.
  We zaten lekker te eten toen er in één keer een paar vreemde mannen aan kwamen. Ze leken ineens uit het niets te verschijnen en plotseling werd de plek die altijd warm en gezellig gevoeld had kil en koud.
  “Dus hier heb je het al die tijd uit gehouden , Lilith,’ zei één van die mannen.
  Ik keek mijn moeder aan en ging dichter bij haar staan. Ik begreep het niet. Waarom waren ze hier? En hoe kenden zij mijn moeder?
  “Ga weg, Rob. Je bent hier niet welkom!” hoorde ik mijn moeder zeggen. Ik hoorde ook een kille lach en in één keer ging alles zo snel… Er kwamen nog meer mensen tevoorschijn. Ze trokken mama bij mij weg en ik werd op de grond gedrukt door de man die ze Rob noemden.
  “Kijk dan, kijk hoe jouw lieve moedertje in werkelijkheid die slet is!” Ik werd gedwongen om te kijken hoe ze mijn moeder verkrachten, ik hoorde haar schreeuwen en toen..... Niets.
  “Mam” zei ik met een brok in mijn keel.
  “Hé, is ze dood?” hoorde ik een stem zeggen.
  “Daar lijkt het wel op, Rob.” antwoordde een andere stem.
  “Maaaaaaam!” schreeuwde ik.
  “Hihihi, je moeder is dood, meisie!” hoorde ik Rob zeggen.
  Alles begon te draaien en ineens werd alles zwart voor mijn ogen.
  Toen ik wakker werd was iedereen dood, al die mannen… Overal bloed…
  Ik hoorde iemand kuchen en liep er naar toe, en zag dat het Rob was. Hij lachte.
  “Je kunt nu niet meer terug... kuch, kuch. Nu je eenmaal de geur en smaak van bloed heb geproefd… Hihihi! Nu ben je een van ons…” toen was het stil. Ik stond op en begon te rennen tot ik bij een groot meer aankwam zag ik het voor het eerst. Ik was niet de persoon die ik een paar uur geleden was, maar had een staart en oren. Ik wist wat ik was: een half breed. Ik wist wat mij te doen stond, ik moest en zou dit geheim houden. Ik besloot om te vertrekken naar een plek waar ik normaal nooit naar toe zou gaan, een plek vol met gevaren. Ik zou naar de stad gaan en zou daar een nieuw leven beginnen. Ik zou dit alles vergeten en nooit meer terug komen.
  

  
  Ik zou je aanraden om even te kijken in het grammatica- en spellingstopic. Ook kan je een beta-reader vragen of hij/zij je hoofdstuk wilt nakijken. Maar als je liever hebt dat ik (en andere abo's) je gewoon af en toe op foutjes wijzen, dan kun je dat natuurlijk ook doen

  1 decennium geleden
• Luckey

  spannend!!!!!
  abo
  snel verder please

  1 decennium geleden