6.

We deden nu veel langer over de terug weg en het was inmiddels al donker geworden. Iedereen was moe, maar we konden simpelweg niet stoppen. De slangendragers lagen overal op de loer en een volgende gevecht zouden we niet meer winnen. ‘Sagi, probeer lekker wat te slapen’ zei Jason. ‘Ik moet gaan slapen terwijl jij aan het zweten bent om mij te dragen? Echt niet’. ‘Zo zwaar ben je niet en je weet dat ik wel wat gewicht kan dragen’ zei Jason. ‘Je hebt veel meegemaakt vandaag en ik snap dat je gesloopt bent. Je moet goed rusten met je been dus ga lekker slapen en ik wek je wel als we er bijna zijn’. We waren inmiddels gestopt met rennen en gingen nu stapvoets verder. Ik concentreerde me op de voetstappen van Jason en al snel vielen mijn ogen automatisch dicht en lag ik in een diepe slaap.

‘De pijl is dichterbij dan je denkt’ hoorde ik ineens de stem van Arcomma en ik schrok wakker. Het was weer licht en ik keek naar Jason die nu flinke wallen onder zijn ogen had. ‘Zijn we nog aangevallen?’ vroeg ik. ‘Dat had je denk ik wel gemerkt’ zei Jason. ‘Je hebt heerlijk liggen snurken’. ‘Ik werd wakker van de stem van Arcomma’ zei ik. ‘Hij zei dat de pijl dichterbij was dan wij denken’. De andere keken nu op en we stopten met lopen. ‘Bedoeld hij dat we er nu dichtbij zijn, of dat we gewoon op de verkeerde manier denken?’ vroeg Simia. ‘Ik heb geen idee’ zei ik. ‘Laten we maar snel naar de andere gaan. Binnen een kwartiertje bereiken we Comma. Als we zien dat de slangendragers er nog zijn, blijf ik hier met Sagi en Cancer’s lichaam en moeten jullie de andere gaan helpen’ zei Jason. Iedereen knikte en we kwamen weer in beweging.

Zoals Jason al gezegd had waren we binnen een kwartier bij het meer en lag verderop Comma. De schepen van de slangendragers waren naar onze verbazing weg en alles lag er weer rustig bij. ‘Zet me neer’ zei ik tegen Jason. ‘Dadelijk denken ze dat ik ook overleden ben als jij me zo draagt. Jason zette me op de grond en hielp me ondersteunend verder. Toen we bij de poort aankwamen ademde ik nog een keer diep in en hinkelde toen samen met de andere achter me aan de poort door. Op het plein stonden de andere te kijken naar de verwoestte torens van het paleis. Enora was de eerste die ons opmerkte en in eerste instantie glimlachte ze nog. ‘Gelukkig jullie zijn er’ zei ze. ‘Vertel me alsjeblieft dat jullie de vergiftigde pijl hebben, om mijn god’ zei ze daarachteraan toen ze Cancer’s lichaam zag. ‘Nee’ fluisterde Helena. Olivier legde het lichaam neer en keek naar de andere. ‘Hij is dood’ fluisterde hij. ‘HIJ IS DOOD!’ en hij liet zich huilend op de grond vallen. Bij de andere schoten meteen tranen in hun ogen en renden naar het lichaam van Cancer toe. Jason zette mij op een steen neer en bekeek mijn been terwijl de andere op Cancer’s lichaam heen stonden. ‘Niet Cancer!’ schreeuwde Virgo. Ik wist dat Cancer en zij goede vrienden waren en het was hartverscheurend om te zien hoe verdrietig ze was. Simon en Siera kwamen meteen naar mij toegelopen. ‘Gaat het wel?’ vroeg Simon aan mij. ‘Ik heb mijn been gebroken’ zei ik. ‘Het ziet er echt niet goed uit’ zei Simon meteen. Hij gebaarde naar een paar ecliptianen die meteen naar de ziekenboeg renden. ‘Wat is er hier gebeurd?’ vroeg ik aan Siera. ‘De slangendragers vielen ons dus aan, maar op een gegeven moment na een tijdje verdwenen ze allemaal’. ‘Dat moet denk ik het moment geweest zijn dat Cancer overleed’ zei Yin. Toen ineens vormde er zich donkere wolken boven Comma en kwam er een harde donder naar beneden die de grond tussen mij en de Cancer’s lichaam maakte. Rasalhague verscheen in de donder en keek lachend naar Cancer. ‘Mooi, weer eentje minder’ zei hij met zijn zware stem. ‘Ik zal nu niet meer stoppen. Ik kom elke dag terug met mijn leger net zolang totdat alle sterrenbeelden overleden zijn en dan bedoel ik ook de oosterse sterrenbeelden’. Hij draaide zich om en keek mij aan. ‘Zo te zien ben je flink toegetakeld Sagittarius’ zei hij. ‘Misschien ben jij morgen de volgende wel’. Op dat moment kwamen Yin, Yang, Helena en Enora in actie en vuurde vuurstralen op Rasalhague af. De vuurstralen gingen door zijn lichaam heen en ik wist dat het slechts een hologram was van Rasalhague. ‘Succes met het verwerken van het verdriet van Cancer. Maar besteed er niet teveel aandacht aan. Morgen hebben jullie weer een nieuw sterrenbeeld om over te rouwen’. De hologram van Rasalhague verdween en iedereen staarde naar de plek waar hij had gestaan. De ecliptianen kwamen terug met een brancard en Jason tilde mij op en legde mij erop. Simon en Jason gingen aan beide kanten staan en duwde mij vooruit, richting de ziekenboeg.