071- Ella

Ik heb een plan, geen mooi plan, maar hopelijk een effectief plan. Moest ik nu het lef hebben… Ik heb vorige nacht mijn ma uit haar bed gebeld. Ze was bezorgd maar toen ze hoorde waarvoor ik belde, nam vrolijkheid de overhand. Ook Jasmien en de andere meiden waren in de wolken, vooral over mijn ring. Papa was extreem gelukkig, maar hij verried zich waardoor ik wist dat Liam hem op de hoogte had gebracht nog voor ik ja zei. De triestige gevoelens dat paps misschien nooit op het huwelijk aanwezig zal zijn, verdring ik elk moment.
Ik besluit mijn lepe plannetje uit te voeren ook al kan ik er problemen mee krijgen. Liam is met papa de deur uit dus zijn Jasmien en ik eens alleen, wat al lang geleden is.
‘Jasmien, moet jij iets hebben om te drinken?’ roep ik haar toe, boven het geluid van de televisie. Ik meen een ja te horen en schenk de restjes champagne uit die er nog stonden. Jah, een verloving hoor je te vieren. Ik loop naar haar toe en ga aan de andere kant van de zetel zitten. Ze neemt het glas van me over en nipt er even aan.
‘Laten we nog eens babbelen’, zeg ik als ik de televisie uitzet.
‘He, ik was die film aan het volgen!’ zegt ze verontwaardigd. Ik verstop de afstandsbediening onder de kussen die achter me ligt, samen met mijn gsm.
‘Babbelen over wat?’ vraagt ze als ze doorheeft dat het zinloos is om me tegen te spartelen.
‘Niall’, zeg ik. Op dat moment druk ik op het groene telefoontje met het hand dat onder de kussen zit om –zogezegd- de afstandsbediening te beschermen. De telefoon gaat over en ik praat om de toontjes en uiteindelijk de stem te overtreffen.
‘Je heeft dus toe dat je Niall leuk vindt?’ vraag ik om het gesprek meteen de goeie kant uit te trekken.
‘Dat zei ik niet, ik weet het niet eens zelf.’
‘Jasmien, je schittert als hij in de buurt is en als je zijn naam hoort, krijg je een speciale glimlach op je gezicht. Dat had je bij Nick niet eens.’
‘Hij helpt me Nick vergeten. Doordat ik alles opkropte, was het een puinhoop in mezelf. Maar Niall lijkt een licht te zijn die een mooi overzicht heeft en de negatieve dingen overwelmt met iets prachtigs.’ Ik verschiet dat Jasmien er zo’n prachtige verwoording van maakt.
‘Dus nu heb je net toegegeven dat je hem leuk vind’, zeg ik beslist.
‘Ik… ik denk het wel’, antwoordt ze verbaasd. Tevreden druk ik het rode telefoontje in. Ik hoop dat Niall alles goed gehoord heeft. Al denk ik het wel, want nog geen minuut later heb ik een sms. ‘Wie is het?’ vraagt Jasmien als ik mijn gsm pak en ontgrendel.
‘Mama’, lieg ik terwijl ik Niall zijn woorden lees.
“Ella, I know this was a plan of you and I don’t think it’s properly but you made me the happiest man in Great Britain. Can you help me with a plan to tell Jasmien? xxNialler”
‘Waarom lach je zo?’ vraagt Jasmien. Dan besef ik dat ik een enorme grijns op mijn gezicht heb.
‘Mams stuurt me weer een uitbundige mijn-dochter-gaat-trouwen-sms. Ik stuurde terug dat dat nog jaren kan duren’, leg ik gelogen uit. Ze knikt.
‘Vind je het erg als ik even weg ben?’ vraag ik haar.
‘Nee, waar moet je heen?’ vraagt ze terwijl ze de afstandsbediening van onder het kussen achter me haalt.
‘Niall, ik wil hem iets vragen.’ En nog voor ze het kan vragen, zeg ik erbij. ‘En nee, ik hang het niet aan jouw neus. Dag liefie!’ Ik plant een zoen op haar voorhoofd en grist mijn tas mee op weg naar de deur.

Ik betrap mezelf op fluiten tijdens het wandelen. Het is dan ook allemaal perfect. Bijna. Ik ben negentien en ben verloofd met mijn lieve schat. Ik heb geweldige vrienden, ouders die van me houden en mijn beste vriendin heeft bijna een lief hier in Engeland, waardoor ze hopelijk ook hierheen verhuisd. Ik denk misschien wel ver, maar ik laat mezelf toe om te dromen. Ik huppel rechtstreeks naar Niall’s deur en klop mijn vadersklopje van in België. 1 klopje, dan 2 korte rap na mekaar en dan 3 lange. Daarna druk ik op de deurbel. Niall doet lachend open.
‘Hi Nialler!’ zeg ik en ik plant een kus op zijn wang voor ik naar binnenstap.
‘So, you are happy’, lacht hij als hij achter me aankomt.
‘So, you need a plan?’ vraag ik al ik in de zetel neerplof. Hij knikt en bedankt me nog eens. Hij is echt in de zevende hemel en het is verschrikkelijk leuk om hem zo te zien.