{Narnia}When 2 enemies fall in love[One hundred and eighty-seven]

Als ze bij de anderen aankwamen, waren die vol bewondering naar de zonsondergang aan het kijken. Vandaag was die extra speciaal. Net alsof de zon mee wilde vieren en dus op haar mooist was. Zelfs de grote leeuw Aslan lag op de grond en keek mee. Tot zijn blik die van Selena en Gabrielle kruisten. Ze knikten als teken dat ze hier wilden blijven en hij begreep het. Hij knikte ook en zijn manen wiegden mee. Stilletjes gingen ze zitten en genoten van het spektakel. De bloedrode zon was al half in de blauwe zee gezakt en zijn golven likten aan haar stralen. Ookal was ze bijna onder, ze verspreidde een warme, rode gloed. En de hemel, de hemel die zag al wat donkerblauw uit en alle kleuren van de regenboog had, net alsof iemand met een verfkwast in alle kleuren had ondergedompeld en een paar streken in de lucht had gedaan met die kwast. Stilletjes aan ging de zon onder en er verschenen lichte sterren aan de hemel. In Engeland kon je dit alleen dromen, oke, de sterren zag je ook op het platteland maar alleen ook daar, en zeker niet zo'n grote. 'Koningen en koninginnen,'zei Aslan opeens met zijn lage stem,' Selena en Gabrielle Rose hebben jullie iets te vertellen, denk ik.''Eindelijk!'zei Lucy en krabbelde recht,'Zeg, zeg!' Iedereen staarde hen aan en ze voelden zich een beetje onwennig. 'Ja!'zei Susan,'Want het is niet eerlijk dat alleen Peter het weet.' Aslan keek nieuwsgierig van Selena naar Peter. 'Ik heb het geraden, Aslan,' zei hij snel,'Ze heeft me het niet verteld.' 'Wel,'Gabrielle stond op,' Aslan gaf ons de keuze om te kiezen tussen Engeland en Narnia. We hebben deze wereld gekozen, we zouden echt niemand kunnen missen. We blijven hier.' Iedereen glimlachte warm en er kwam een groepsknuffel aan te pas. Een grote groepsknuffel. 'Gabrielle,'zei haar vader en stond op,'Kom je mee? Ik moet terug.' Ze keek hem aan en daarna haar zusje. 'Selena?' vroeg haar vader daarna en keek haar aan. 'Ik kom nog niet,'zei ze en grijnsde naar Peter,'Nog niet.''Oke dan,'zei hij glimlachend,'Ik moet vertrekken. Tot ziens, tot heel snel' Ze namen afscheid en Selena knuffelde Gabrielle. 'Hé Sel,'fluisterde,'Voorzichtig.' Ze gaf haar een schouderklopje en ging met hun vader mee. Selena keek Peter aan, die glimlachte en bij haar ging zitten. Het ging gebeuren, het hing in de lucht. Voor de allereerste keer.