{Narnia}When 2 enemies fall in love[One hundred and eighty-six]

'Sel..Kom je even mee.. Ik wil even praten over..,'Gabrielle keek de rest twijfelachtig aan,'Over jeweetwel.' Iedereen keek nieuwsgierig van Selena naar Gabrielle en terug. Wat was er aan de hand? Hadden ze een geheim voor hen? En wat soort geheim. Peter keek naar Selena en knikte bemoedigend. 'Tuurlijk hoor, Gab,'zei ze bedeist en ging met haar zusje mee richting strand. Nu keek iedereen vragend naar Peter, alsof hij iets ging zeggen. 'Pete..,'vroeg Bella zo onschuldig mogelijk,'Over wat praten ze, als ik dat mag weten?''Eu.. moet ik dat weten?'vroeg hij. Hij was niet van plan te liegen, neen. Maar mysterieus doen kon toch geen kwaad, toch? 'Peeeeet,'zei Lucy en ging recht voor hem staan met een pruillipje en een schattige glinstering in haar ogen,'Ik wéét dat je het weet. Jij bent haar vriendje. Jij weet het wel.' Ze keek hem smekend aan. Hij zuchtte en sloot zijn ogen. Wat was het toch moeilijk om niet te bezwijken onder haar doen. 'Kijk,'zei hij en opende terug zijn ogen,'Als ik het wist, zou ik het nog niet zeggen. Ze vertellen het zeker zelf.''Dus je weet het wel maar vind dat ze het zelf moeten zeggen?'gokte Caspian. 'Zoiets.'

Selena volgde haar zusje tot voor de plek waar het water en het zand elkaar raakten. Het was eb en de zon stond in het zuidwesten en wat lager. Dat betekende dat het late-late namiddag was. Een zacht briesje speelde om haar haar. Ze ging zitten en Gabrielle volgde haar voorbeeld. Even zeiden ze niets en tuurden gewoon de horizon af tot Gabrielle de aanleiding nam om te praten. 'Ik heb nagedacht over wat Aslan zei.''Ik ook,'zei Selena en zuchtte. Gabrielle keek haar aan:'En ik denk dat ik hier wil blijven. Ik heb met pap gepraat en ik ga deze avond met hem mee naar Andalusia, dat wil ik. Als de tijd rijp is, vraag ik aan hem hoe hij in Engeland is gekomen. Wil je mee?' Selena keek naar de stilletjes aan zakkende zon en dacht na. 'Ik heb erg moeten nadenken over dit..,'besloot ze te zeggen,'En ik wil ook hier blijven.. maar is het goed als ik vannacht nog hierblijf?' Gabrielle knikte en begon te schaterlachen:'Oo.. ik begrijp je wel.''Neen! Het is niet..,'zei begon te blozen,'Het is niet wat je denkt.' Zoals jullie al wisten kon ze maar moeilijk liegen tegen haar zusje. 'Maakt niet uit, Sel,'zei ze met een grote grijns,'Kom op. Naar de anderen.