Society OO3 •

Na een tijdje had de jongen doorgekregen dat we nergens heen zouden gaan en was zelf weggegaan, wat een zucht van mij opleverde in de vorm van het woord ‘eindelijk’. Finn en ik hadden de rest van onze spullen uit de tas gehaald en met de dekens ons nieuwe bed gevormd.
Ondertussen was het, aan de zon te zien, pas rond de drie uur.
‘Ik ga wat eten voor ons zien te regelen.’ mompelde ik en liep naar de plaatselijke bakker. We kenden hem al ons hele leven en hij wist dan ook van onze situatie, daarom gaf hij ons meestal wel brood mee voor een paar dagen om van te leven. Hij was een vriend geweest van Mam.
‘Hé Jack!’ de vrolijke stem van Eugène schalt door de kleine ruimte van de bakkerij als ik binnen stap.
‘Eugène.’ glimlach ik en liep naar hem toe voor een knuffel. Snel drukte hij nog een kus op mijn kruin en liet me toen los.
‘Kind, wat zie je er weer uit. Ik heb al zo vaak gezegd: “Stap uit die vreselijke bende en kom bij mij wonen, dit kun je toch niet volhouden?” Maar goed, luisteren doen jullie nooit. Kom, neem een douche.’ Hij sleurde me mee naar zijn kleine woning boven de winkel en zette me in de badkamer. Ik kleedde me langzaam uit en stapte onder de douche. Genietend sloot ik mijn ogen en liet mijn rug masseren door de warme stralen. Na tien minuten onder de douche te hebben gestaan vond ik het wel weer goed en droogde mezelf af, waarna ik dezelfde kleren weer aantrok. Ik pakte uit een la de borstel en kamde snel mijn haren. Fluitend liep ik de trap af, terug naar beneden en bedankte Eugène.
‘Stuur Finn ook eens langs voor een douche!’ riep hij me nog na, nadat hij een zak met versgebakken, nog warme, broodjes in mijn hand had gedrukt.
‘Zal ik doen.’ grijnsde ik, waarna ik de winkel uitliep. Uit de zak kwam een heerlijke geur, waardoor ik het niet kon weerstaan om de zak open te maken. Ik snoof de geur op, brak een klein hoekje af en stopte het in mijn mond. Heerlijk. Op weg naar de markt, die altijd op de donderdag werd gehouden, keek ik of ik nog ergens een potentieel slachtoffer kon vinden. Jammer genoeg zijn er altijd meer slachtoffers als je in het dure gedeelte van de stad bent. Op mijn gemak ging ik alle kramen langs, tot ik alles had gehad en weer terug naar de groente en fruit man liep. Daar pikte ik een paar stukken fruit en nog een extra aardbei, die ik een eindje verderop in mijn mond stak. Kauwend liep ik terug naar de hut, waar Finn op me zou zitten te wachten.

‘Jack? Ben jij dat?’ klonk de angstige stem van Finn. Gelijk rende ik het laatste stukje en opende de deur, waarna ik schrok van wat ik zag.