5.

De val duurde niet zo heel lang, maar ik kwam heel ongelukkig terecht. Mijn rechterbeen schoot onder mijn lichaam en ik viel er met mijn volle gewicht boven op. Terwijl ik neerkwam voelde ik allerlei dingen kraken en ik zag meteen sterretjes voor mijn ogen. De slangendragers vielen ons brut aan en de slangendrager die mij geraakt had, kwam meteen naar beneden geschoten. Hij kwam naast me neer op de grond en keek mij met een spottende blik aan. Hij trok een groot mes met een groene punt aan de bovenkant en ik wist meteen dat mijn laatste secondes waren ingegaan. Iedereen had het te druk met vechten en ik lag hier helemaal alleen. Ik sloot mijn ogen en dacht alleen maar aan de goede dingen die ik had meegemaakt. Ik wilde niet met een rot gevoel deze wereld uitstappen. Toen ineens hoorde ik een schreeuw boven me en voelde ik iets zwaars op mijn lichaam terecht komen. Ik keek met een ruk op en zag dat de slangendrager bovenop mij was gevallen. Het was Jason toch gelukt om de slangendragers van zich af te schudden en mij te komen beschermen. Jason trok de slangendrager rechtovereind en wierp hem tegen de muren aan. ‘Gaat het?’ vroeg hij meteen. ‘Je maakte een behoorlijke smak’. ‘Ik denk dat ik mijn been gebroken heb’ zei ik. Jason knielde naast mij neer en haalde mijn been onder mijn lichaam vandaan. ‘Dit is echt foute boel’ zei hij toen hij naar mijn been keek. ‘Hoe krijgen we deze slangendragers ooit verslagen?’ vroeg ik.
‘Met bruut geweld’ zei Jason. De slangendrager kwam weer bij bewustzijn en stond moeizaam op. Simia kwam meteen in actie en verwondde de slangendrager zo, dat hij nooit meer normaal zou kunnen lopen. Ik keek om me heen en zag de andere goed vechten. Ze werkten de slangendragers snel tegen de grond en Jason bleef bij mij en versloeg elke slangendrager die ons probeerde aan te vallen. Ik keek naar Jason en voelde trots naar boven komen. Dit was mijn beschermer, vechtend voor mijn leven en wat deed hij dat goed. ‘Niemand komt aan mijn Sagi’ had hij gezegd en hij sloeg weer een slangendrager neer. Toen zag ik dat er 2 seres neer vielen en dat de laatste ecliptiaan het ook begaf. Mijn aandacht werd getrokken door iets anders dat zich afspeelde aan de andere kant van het slachtveld. Cancer was in een hoek gedreven door verschillende slangendragers en kon geen kant meer uit. ‘Jason ga!’ riep ik. ‘Ik laat jou hier niet alleen achter!’ ‘Maar hij zal anders sterven!’ riep ik. Jason liet mij met tegenzin achter en rende naar Cancer toe, maar toen hij halverwege was, was het al te laat. Niemand kon snel genoeg bij Cancer komen en Olivier kon ook zijn sterrenbeeld ook niet beschermen. De messen van de slangendragers schoten het lichaam van Cancer in en hij viel terplekke dood neer op de grond. ‘NEEEEEEEEEE’ schreeuwde ik. Terwijl schoten 2 slangendragers op mij af terwijl ik onbeschermd op de grond lag. Moeizaam pakte ik wat pijlen en schoot ze liggend af met mijn boog. Gelukkig werkte mijn speciale gave nog steeds dat alles wat ik afvuurde, raak was. Ze raakte de ogen van de slangendragers en werden omver geblazen door de vuurstralen van Jason. De slangendragers die Cancer vermoord hadden, werden op de grond gewerkt door Simia, Equus en Joey. Joey knielde huilend naast het lichaam van Cancer en toen pas had ik in de gaten dat alle slangendragers bewusteloos waren. ‘We moeten hier weg’ fluisterde ik tegen Jason die mij optilde. We liepen allemaal naar Joey en hielpen hem omhoog. ‘Nu is onze kans om te ontsnappen’ zei Jason. ‘Eén ding is zeker en dat is dat de vergiftigde pijl hier niet is’. Joey tilde Cancer op en met z’n allen renden we weg van de ruïnes.

‘Mijn been’ kreunde ik toen we weer veilig tussen de bossen waren. ‘Je kan me niet heel de weg naar huis dragen’ zei ik tegen Jason. ‘Als dat moet dan doe ik dat Sagi’ zei Jason. ‘Wat had je dan verwacht, dat ik je daar achter had gelaten?’ Ik bleef stil en dacht aan Cancer. ‘Wat zeur ik nou ook!’ zei ik ineens. ‘Cancer is dood en ik zeik over mijn been. Jason zet me op de grond, ik ga lopen’. Jason stopte en zette me neer op de grond. Even hinkte ik op één been maar al snel verloor ik mijn evenwicht en Jason hield mij tegen. ‘Laat me je tillen’ zei Jason. ‘Nee, ik leef tenminste nog! Cancer is er nou gewoon niet meer en het voelt als mijn schuld! Als ik mijn been niet had gebroken, had ik mee kunnen vechten en had ik Cancer kunnen helpen. Er hoefde maar één iemand op tijd bij hem te zijn’. ‘Sagittarius, dit is niet jou fout’ zei Joey tussen zijn tranen door. ‘Als iemand zich schuldig voelt, dan ben ik het wel. Ik ben zijn beschermer, ik zou hem moeten beschermen. Er is niets erger voor een beschermer, dan degene die je hoort te beschermen gewoon niet kunt beschermen en daardoor dood gaat’. ‘De enige die hier schuldig aan zijn, zijn de slangendragers en voor de rest niemand anders’ zei Aries. ‘Wie weet wie ze nog meer van ons vermoord hebben’. ‘We moeten echt snel terug naar Comma’ zei ik. ‘Mag ik je dan weer dragen eigenwijs?’ vroeg Jason. ‘Oké’ zei ik. Jason tilde me op en we renden weer snel verder. Zelfs met mij in zijn armen, was Jason sterk genoeg om te rennen. Waar had ik toch zo’n beschermer aan te danken.