~Chapter 4.6~

''Mother, sweet mother...''

'Goed, dus dit is mijn plan,' zei Draco met een diepe zucht. Hij lag nog altijd met zijn pyjama aan in bed om de schijn van zijn ziek zijn op te houden. Louise was meteen zijn dorm ingekomen zodra de laatste leerlingen naar buiten gingen voor de wedstrijd, en ze had hem zelfs slapend aangetroffen. Ze wist dat hij het moeilijk had, dat hij vermoeid was en aan insomnia leed. Ze hoorde het allemaal van Blaise, en daarom voelde ze zich schuldig toen ze hem wakker maakte. Hij zag er zo vredig uit als hij sliep.
Maar dit was belangrijk, dit moest gebeuren. Dumbledore moest vermoord worden en gauw, anders zou hun hele familie vermoord worden, iedereen waar ze van hield... Dat kon ze niet laten gebeuren.
'Als eerste; ken je Professor Slughorn's zogenaamde "Slug Club"?'
Ze knikte. Blaise werd vaak door die stomme club van haar afgepakt omdat hij dinertjes bij moest wonen. Hij vond het zelf ook niet bepaald leuk of gezellig, maar aangezien Slughorn een leraar was, kon hij moeilijk weigeren.
'En Blaise heeft jou meegevraagd naar het kerstfeest van die ouwe, toch?'
Opnieuw knikte ze. Waar wilde Draco heen?
'Als het goed is, is het de bedoeling dat de gasten kado's meenemen. Ik heb wat Slug Club leden afgeluisterd en velen nemen ook geschenken mee voor Dumbledore.'
Draco keek haar doordringend aan, waarschijnlijk verwachtte hij dat het kwartje onderhand zou moeten vallen. En tot Louise's ergernis, deed het dat ook. Opeens snapte ze dondersgoed wat haar broer van plan was, wat haar broer van plan was /haar te laten doen/.
'Wat wil je dat ik daar achterlaat?' vroeg ze uiteindelijk, na een tijdje stilte.
'Koop een fles wijn voor Slughorn, en één voor Dumbledore. Ik zal in de avond de fles wijn voor Dumbledore, die ik dan heb vergiftigd, naar de gang op de zevende verdieping brengen, net buiten het klaslokaal waar het feest is. Ik verwacht dat jij om elf uur precies daar op me staat te wachten. Verstop de fles onder je jurk of wat dan ook, smokkel hem mee terug de ruimte in en zet hem onopgemerkt bij de andere geschenken. Het is makkelijk.'
Nu pas hield hij zich stil om op zijn zus' reactie te wachten. Makkelijk, zei hij?
'Wat als iemand me met die fles ziet?' vroeg ze.
'Daarom breng ik hem je op de gang. Als iemand je ermee ziet op het feest is dat je eigen probleem.'
Ze zuchtte. 'Waar haal je het vergif vandaan?'
'Dat gaat jou niks aan.'
'Best. Misschien loopt je plan deze keer wel goed af.'
Ze stond op en liep richting de deur.
'Waar ga je heen?' vroeg Draco, en hij ging wat meer overeind zitten. Louise draaide zich om in de deuropening.
'Ik ga moeder een bezoekje brengen. Ze heeft me niet geschreven sinds ik weer hier ben en ik maak me zorgen.'
'Ga je niet naar de wedstrijd dan? Blaise speelt.'
Ze rolde met haar ogen.
'Nee,' antwoordde ze kortaf, en zonder ook nog maar iets te zeggen liep ze de dorm uit, vervolgens ook de common room uit en liep ze richting Professor Snape's kantoor.

'Miss Malfoy, hoort u niet bij de wedstrijd te zijn?' vroeg Professor Snape verbaasd toen hij de deur opende om te zien wie er geklopt had.
'Hetzelfde zou ik aan u kunnen vragen.'
Zonder pardon liep Louise langs hem heen zijn kantoor in.
'Ik zou graag gebruik maken van uw haardvuur om mijn moeder te bezoeken. Ze heeft me al lange tijd niet geschreven en ik ben ongerust.'
Snape trok zijn wenkbrauwen omhoog en bekeek haar van top tot teen. Zijzelf bleef enkel op haar plek staan en wachtte.
'Goed dan. Gaat uw gang.'
Louise glimlachte kort naar hem en liep richting haard. Eenmaal daar pakte ze een handje poeder, liet dat voor zich vallen en zei; 'Malfoy Manor.'
In een waas van groene vlammen verdween ze naar huis.

Eenmaal daar aangekomen keek ze rond in het huis. Alles was piekfijn in orde en schoon, maar het was er doodstil, iets dat Louise altijd erg verontrustte. Ze besloot om rechtstreeks naar de woonkamer te lopen en hoopte daar haar moeder aan te treffen, maar helaas.
Ze draaide zich net om toen ze een huiself zag staan.
'Waar is mijn moeder?' snauwde ze naar het wezentje, dat zachtjes piepte door haar gemene en scherpe toon. Hij wees met een trillende vinger naar boven en boog zijn hoofd vervolgens zo diep dat zijn snuit de grond raakte.
Louise liep de grote, lange trap op en klopte op de deur van haar ouders' kamer. Er kwam geen reactie.
'Moeder?' riep ze nu door de houten deur heen. Nog steeds niets. Na diep adem te hebben gehaald opende ze de deur alsnog.
Daar, op het grote tweepersoonsbed, lag haar moeder onder de dekens. Haar haar was warrig en rondom haar ogen had ze zwarte kringen. Haar wangen waren ingevallen en het leek alsof ze dagen niet gegeten had.
Louise ging voorzichtig op het bed zitten.
'Moeder, lieve moeder...' mompelde ze zacht. Ze streek door haar haren en bij die aanraking opende Narcissa haar ogen meteen. Eerst stond er doodsangst te lezen in haar bloeddoorlopen ogen, maar toen ze haar dochter herkende was er enkel opluchting te zien.
Louise werd in haar moeder's armen getrokken.
'Mijn lieve dochter, wat geweldig je eindelijk weer te zien... Had iets laten weten, had een uil gestuurd, dan had je me niet zo hoeven vinden!'
Narcissa hield Louise op armlengte van haar af en bekeek haar.
'Ik ben nu blij dat ik dat niet gedaan heb, anders had u me als smoes verteld dat alles goed met u gaat terwijl dat duidelijk niet zo is,' antwoordde ze zachtjes.
Ze was geschokt om haar moeder zo te moeten vinden. Natuurlijk wist ze dat het slecht met haar ging, maar zó slecht...

De avond van het kerstfeest van Slughorn was aangebroken en Louise ging al vroeg naar haar dorm om zich klaar te maken. Ze wilde er piekfijn uitzien om indruk te maken op alle anderen. Ze wilde stralen naast Blaise, ze wilde de aandacht op zich gevestigd hebben die avond, hoewel dat juist niet slim was, en dat wist ze heus wel. Maar ze mocht toch wel even genieten voordat ze op ernstiger zaken over ging?
Vijf minuten voor acht stond Blaise beneden in de common room op haar te wachten. Hij zag er net zo aantrekkelijk en arrogant uit als normaal, alleen nog een tikkeltje rijker in zijn mooie op maat gemaakte pak.
'Goedenavond, schoonheid,' zei hij op een zeer verleidelijke toon toen hij op een net zo'n verleidelijke manier haar hand pakte en die kuste. 'Mag ik zeggen dat u er werkelijk prachtig uitziet?'
Ze grijnsde en keek omlaag naar zichzelf. Ze had een strapless, rode jurk aan die tot de grond kwam. Om het verschrikkelijk lelijke Dark Mark op haar linkeronderarm te verbergen had ze bijpassende rode handschoenen aangedaan die tot haar ellebogen rijkten. Haar haren had ze zoals gewoonlijk bij gelegenheden als deze in krullen en haar make up was net genoeg om haar gezicht perfect van porselein te laten lijken. Om haar nek had ze de schitterende ketting die ze twee jaar geleden van Blaise had gekregen.
'Jij ziet er ook niet verkeerd uit anders,' antwoordde ze met een knipoog. Ze nam zijn arm aan en samen liepen ze de trappen op richting het kantoor van Professor Slughorn. Voor de gelegenheid had hij die vergroot en met kerstversieringen gedecoreerd.
Meteen werden ze begroet door de Professor en Blaise stelde Louise aan hem voor. Zij knikte beleefd, ze wisselden nog wat aardigheden uit en toen werd Slughorn weer afgeleid door de volgende gasten die binnen kwamen.
Louise vond het niet erg. Ze vond het net zo fijn om hier met haar vriendje te staan en de anderen gade te slaan. Zo konden ze beiden hartelijk lachen om Potter, die met een belachelijk uitziende Luna Lovegood was gekomen. Ook vonden ze het beiden zeer vermakelijk om te zien hoe Hermione Granger steeds van haar date, Cormac McLaggen wegrende. De tijd vloog op redelijk tempo voorbij en ze had het erg naar haar zin, tot Blaise op zijn horloge keek en in haar oor fluisterde.
'Het is twee minuten voor elf. Je kunt maar beter gaan.'
Ze zuchtte, gaf hem een kus op zijn wang en liep naar de gang, nadat ze hem verzekerd had dat ze zo terug zou zijn. Eenmaal op de gang zag ze Draco al op de hoek staan. Met grote tegenzin liep ze naar de blondharige jongen.
'Geef hier,' zei ze geïrriteerd en ze stak haar hand uit om de fles wijn aan te nemen.
'Wees voorzichtig,' zei Draco nog, maar Louise was alweer onderweg terug naar het feest. Op de een of andere manier wist ze de fles naar binnen te smokkelen zonder dat iemand het merkte en ze zette hem net onopvallend neer bij de andere geschenken toen er een hoop commotie ontstaan was bij de deur.
Louise draaide haar hoofd om en zag hoe haar broer naar binnen werd getrokken door Filch. Snel liep ze terug naar Blaise en pakte zijn hand vast, waarbij ze hem naar zich toe trok en in zijn oor fluisterde.
'Het is geregeld,' zei ze zo zacht mogelijk, maar ook hard genoeg zodat hij het kon verstaan. Hij knikte kort en keek toe hoe Professor Snape vroeg of hij een woordje met Draco kon spreken op de gang. Net voordat hij de ruimte verliet, priemden Snape's ogen doordringend in die van Louise en ze beet op haar lip. Moest ze hen nu volgen?
'Ik...'
'Ga maar,' onderbrak Blaise haar. 'Ik denk dat het belangrijk is.'