[010] Zayn Javadd Malik

Natuurlijk gelooft hij me niet. Waarom zou hij ook? 'Het.. het spijt me echt Niall..' fluister ik zachtjes. Het blijft doodstil op kleine, zachte snikken na. Zachtjes leg ik mijn hand weer op de zijne. Dit keer laat hij het toe.. Voorzichtig laat ik mijn ogen over zijn gezicht glijden. Hij ziet lijkwit, heeft hechtingen op zijn voorhoofd en tranen glippen uit zijn ooghoeken. Mijn schuld gevoel word alleen maar groter. Ik wou niet dat dit gebeurde, z'n vreselijk persoon was ik nou ook weer niet. Met mijn trillende vingers veeg ik voorzichtig zijn tranen weg. 'Niet doen,' fluistert hij. Zijn stem was een tikkeltje schor. Gelijk trek ik mijn hand terug. 'Sorry..' zeg ik terwijl mijn hand slapjes langs mijn lichaam valt. Ik zak op een stoel naast zijn bed neer en kijk naar de grond. Het enige geluid komt van de piepende apparaten af. Ik was gewoon bang geweest...

'Hey, jij daar.'' Hoor ik een jongen achter me roepen. Stug loop ik door, alsof ik daar nú op zit te wachten. De voetstappen achter me komen steeds dichterbij en opeens word mijn pols ruw vast gegrepen. Een paar scherpe nagels drukken zich in de huid en ik knijp mijn ogen een paar tellen dicht. In een simpele beweging word ik omgedraaid. Tegenover me staan twee agressief uitziende jongens. Ik slik een brok in mijn keel weg. 'Wat willen jullie van me?' Vraag ik terwijl mijn lippen zich in een smalle streep vormen. 'Niets hoor,' zegt een van de jongens grijnzend. 'We willen alleen wat plezier maken,' voegt de andere jongen er aan toe. Plezier... Wat bedoelen ze da- Voordat ik ook maar iets kon doen word ik bij mijn kraag gegrepen en hard tegen de muur gedrukt. 'Zo,' mijn pols word los gelaten en de jongen kijkt me grijnzend aan. 'Wat is je naam?' Koppig hou ik mijn mond en probeer me los te trekken. 'Ik vroeg je wat,' snauwt de jongen voordat hij me een harde klap in mijn gezicht geeft. Ik duik in elkaar. 'Zayn,' zeg ik gauw. 'Mijn naam is Zayn.' De jongen knikt goedkeurend. 'Goedzo,' de andere jongen legt zijn hand tegen mijn keel. Ik probeer hem weg te duwen maar er is geen beweging in te krijgen. 'Zo Zayn...' zegt hij speels en ik staar hem aan. 'Ben je bang?" Ik blijf stil en bijt hard op mijn onderlip. 'Dat zou ik namelijk wel zijn..' hij grijnst breed. Een paniekerig gevoel komt omhoog. Ruw probeer ik me los te trekken. Ik krijg een harde klap. 'Kóp dicht.' snauwt de jongen en hij duwt me hard tegen de muur.

Ik schrik op uit mijn gedachten en haal diep adem. Voorzichtig kijk ik naar Niall. Zijn borstkas ging lichtjes op en neer en zijn ogen waren gesloten. Voorzichtig sta ik op en veeg zijn opgedroogde tranen weg. 'Het spijt me..' fluister ik voordat ik me omdraai en de kamer uitloop. Voorzichtig sluit ik de deur achter me. Hij had zijn rust hard nodig.