[018] Louis William Tomlinson

Na mijn uitleg gaat iedereen gelijk aan de slag. Ze moeten een nummer op de gitaar gaan spelen. Ik laat ze hun gitaar pakken en sta op. Rustig deel ik de blaadjes uit en al gauw is het lokaal gevuld met gitaarspel, gepraat en gelach. Ik loop verder en geef de laatste mensen hun blaadjes. Als ik bij Harry aan kom frons ik eventjes. Ik had mezelf voorgenomen wat strenger te zijn maar oh.. Hij zag er nu echt gigantisch schattig uit. Ik glimlach eventjes en kijk naar zijn slapende gezichtje. 'Harry?" Ik kniel iets bij hem neer. 'Mm..' murmelt hij en draait zijn hoofd wat. Een vertederd geluidje verlaat zijn mond maar ik kan hem echt niet laten slapen. Zachtjes schud ik hem door elkaar. 'Harry, wake up,' zeg ik ietsjes harder. Geschrokken opent hij zijn ogen en kijkt me aan. Onze gezichten waren slechts maar een paar centimeter van elkaar gescheiden. Als ik een beetje naar voren zou buigen dan zou ik.... Niet aan denken, Louis! Harry draait zijn hoofd weg en er verschijnen lichte blosjes op zijn wangen. 'I'm sorry,' mompelt hij en kijkt me voorzichtig aan. 'Don't do it again,' ik rijk hem het blaadje uit waardoor onze handen tegen elkaar stoten. Een warm gevoel verspreid zich door mijn lichaam en ik bijt hard op mijn onderlip. Oh god.. Dit voelt veel te goed. Snel sta ik op en loop terug naar mijn bureau. Ik kan het niet laten om een keer achter om te kijken. Onze blikken kruisen elkaar en ik bijt hard op mijn lip. Harry trekt zijn wenkbrauwen eventjes op en grijnst lichtjes. Snel draai ik mijn hoofd weg en neem gauw plaats achter mijn bureau. Dit is echt niet normaal meer. Hij is mijn leerling. Ik vloek onhoorbaar en sta op. 'I'm back in a few minutes,' meld ik de klas en loop gauw naar buiten. Ik sluit de deur en leun tegen de muur. Ik sluit mijn ogen een paar tellen en haal diep adem. Dit moet ophouden.