Chapter 49

We zitten aan een ronde tafel. Iedereen is er. Marik, Darim en Christina. Het is stil. Ik weet dat ik moet beginnen, maar ik weet niet hoe. Ik schraap mijn keel even. 'Goed, ik heb deze vergadering geopend, omdat er wat zaken zijn, die besproken moeten worden.' Ik slik even. 'Tarkan Mualim heeft mij tot nieuw hoofd van het broederschap benoemd, vlak voor hij stierf. Voordat we beginnen, wil ik weten hoe de zaken ervoor staan in de steden die jullie vertegenwoordigen, en wil ik horen of jullie eventuele wensen hebben. Dames eerst. Christina, hoe is de huidige situatie in Jeruzalem?' Christina gaat wat rechter zitten. Ze gooit haar donkerblonde haar naar achteren. In het zonlicht lijkt ze bijna hemels. Ik zie dat Darim zijn ogen niet van haar af kan houden. 'Gespannen, aangezien er kruisvaarders voor de stad liggen. Voor ons is het niet zo'n zeer probleem, aangezien de tempeliers geen leden meer kunnen trekken. De paus zit ze op de hielen.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Maar, de tempeliers zijn toch onderdeel van...' Ze schudt haar hoofd. 'Niet meer. Ze zijn brutaal geworden, en de paus wil van ze af. En Salahdin weet dat. En de leiders van Jeruzalem weten dat. Jeruzalem is veilig, voor nu. Dat is alles wat er te melden valt.' Ik knik. 'Oké. En hoe zit het met Damascus?' Marik begint te lachen. 'De tempeliers durven niet eens meer naar Damascus. Het is daar veel te gevaarlijk voor ze. Damascus is ook veilig. Het is nu de basis van Salahdin. Ze weten wel beter, dan zich daar te tonen.' 'En hoe zit het met Acre?' vraag ik aan Darim. 'Het gaat wel. Veel schepen vertrekken alweer, met tempeliers erbij. Het is nog niet helemaal vrij, maar we krijgen wel steeds meer terrein terug. Het is een kwestie van afwachten. Maar hoe is de situatie hier?' Ik zucht. 'Op dit moment ben ik de enige assassijn. Ik heb dringend mannen nodig, mochten de tempeliers weer willen aanvallen. Gaspard moet een opvolger hebben. Ik wil weten wie dat is. Ik wil die tempeliers hier weg hebben. Zo veel mogelijk.' 'Ik kan wel wat mannen sturen,' zegt Marik. 'Op dit moment is het rustig in Damascus, en de mannen vervelen zich. Ik heb liever dat jij ze onder de duim houdt, dan dat ze naar de courtisanes gaan.' Ik grinnik even. 'Dank je, broeder.' De deur gaat open, en Maria loopt naar binnen. Ik kijk haar aan. 'Maria.' Ze lijkt te schrikken van de aanwezigheid. 'Wat is er?' vraag ik haar. 'Ik...ehm...Ik zeg het dadelijk wel. Je bent nog bezig.' Ze loopt weer naar buiten. Ik hoor iemand grinniken. Ik draai me om. Het is Christina. 'Dus dat is ze?' vraagt ze me. Ik knik. 'Nou, ze heeft je flink te pakken. Je bent helemaal aan het blozen.' Ik kijk naar de grond. 'Pff, valt wel mee hoor.' De andere lachen.
Ik zit met Maria aan het avondeten. Het is stil. Je hoort alleen het bestek van Maria. Ik gebruik eigenlijk geen bestek. 'Wat wilde je net eigenlijk zeggen?' vraag ik haar. Ze legt haar bestek neer. 'Ik ben ergens achter gekomen.' Ik kijk haar aan. 'Voor de draad ermee.' Ze slikt even. 'Ik ben in verwachting.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Je bent in verwachting?' Ze knikt. 'Ja, dat klopt.' 'Hoelang al?' Ze haalt haar schouders op. 'Weet ik niet. Ik denk misschien net 2 maanden. Wat vind je ervan?' Ik kijk even naar mijn schoot, en wrijf door mijn gezicht. In verwachting...Dan word ik dus vader. 'En je weet zeker dat het van mij is?' vraag ik haar. Boos kijkt ze me aan. 'Natuurlijk weet ik dat zeker! Waar zie je me voor aan?!' 'Sorry, zo bedoelde ik het niet.' Ik sta op, en loop naar haar toe. Ik druk een kus in mijn haar. 'Ik weet dat je zo niet bent.' Zo blijf ik staan. 'Maar wat vind je ervan?' vraagt ze. Ik ga naast haar zitten. 'Ik had het niet zo snel verwacht, om eerlijk te zijn.' Ze kijkt naar schoot. 'Maar dat betekent niet dat ik het niet fantastisch vind.' Ze kijkt me aan. 'Echt?' vraagt ze. Ik knik. 'Ja. Het zal niet makkelijk worden, zeker nu ik hoofd van de orde ben, maar ik weet zeker dat we het redden.' Ze omhelst me. 'Ik houd van je, Altair.' 'En ik houd van jou, Maria.'