#6

‘Nee,Vera ik heb geen kadoo voor jou gekocht. Dit is voor Luna, voor het vertoon van haar krachten. En ik heb een hangertje voor haar, haar moeder zal het wel uitleggen. Het is een magisch hangertje , en jij zult er later ook eentje krijgen.´ ´Niet nú? Heb je niet eens één kléín kadootje voor mij? ´vroeg Vera smekend, ´een héél kleintje?´ ´Jawel,´zei oma glimlachend terwijl Vera op en neer stuiterde, ´het kadoo voor jou is dat ik er ben.´ Toen lachte ze om Vera´s teleurgestelde gezicht. ´Je hoort er juist blij om te zijn dat oma er is! Maar maak je maar geen zorgen , ik heb wel iets voor je.´ Ze zette haar handtas op de grond,nam Hastæ van haar arm, die meteen het huis in vluchtte, omdat ze het haatte om buiten te zijn en keek even om zich heen. Toen drukte ze haar handpalmen op de grond, met haar pink in de aarde zelf. En even later groeiden er madeliefjes en boterbloempjes, die zo groeiden dat ze in elkaar verstrengelden en een krans maakten. ´Hier,´zei oma terwijl ze de krans optilde en op Vera´s hoofd legde, ´suprise!´ Vera juichte en riep; ´Mag ik er prinsesje mee spelen met mijn poppen?´en zonder op een antwoord te wachten rende ze de trap op naar haar kamer. Ehm, zijn de spullen in de tas voor mij?´vroeg Luna nieuwsgierig?´ Ze bedoelde de felgekleurde kadoo-tas die nogal verloren op de stoep lag. ´Ja, hierin ligt alles wat ze nodig heeft, ik heb Iris al gevraagd om het hangertje te zegenen.´ ´Wacht- oma, dat meen je niet! Krijg ik een Gavenklokje?´riep Luna en ze omhelsde haar oma. ´Je moet mij niet bedanken, ik ben alleen maar diegene die het brengt. Iris moet je bedanken, zij heeft hem voor je gemaakt.´ Een Gavenklokje was een soort van klokje, zo klein en licht dat het aan een kettinkje kon hangen zonder dat het brak. Van de buitenkant had het een klein klokje dat nooit stopte met tikken, en van de binnenkant had het het voorwerp van iemands kracht. Bij Beata was dat een regenboog, voor het weer. Als ze het opendeed weerkaatste het door de kamer,heel anders dan die van oma, die een glanzend blad had dat van kleur en van vorm veranderde. Luna had tot nu toe alleen het Gavenklokje van haar moeder en oma gezien, maar ze wist dat elk Gavenklokje verschillend was, en een sterke magie in zich droeg. Daarom kreeg je hem pas te zien als je studietijd afgerond was. Tot die tijd mocht je hem alleen aanraken, maar niet zien. ´Oma, mag ik hem zien?´riep Luna en ze probeerde de tas te pakken, maar haar moeder was haar te snel af. ´Je mag hem pas over jaren bekijken, tot die tijd hou ik hem bij me.´ Luna kreunde, en vroeg toen aan haar moeder;´Mama, zo een ding is toch peperduur?´ ´Dit keer kostte het minder dan bij een gewone, omdat ik Ingrid ken. Ze heeft me niks voor haar diensten laten betalen. Zij heeft het goud geregeld, maar een Dromer heeft het in elkaar gezet, en ééntje met Tijd heeft de rest geregeld, dat kostte mij samen 1500 euro. Maar geloof me, dat valt heel erg mee. Oma, kom je binnen voor een kopje thee?´ Oma pakte de twee tassen en stapte over de drempel. ´Heb je kamillethee? Ik heb de laatste tijd een beetje last van mijn stem.´ Binnen zat Hastæ in de leunstoel en staarde nors voor zich uit. Oma bukte zich om haar van de stoel af te tillen , maar Hastæ was in zo een slechte bui, dat ze zichzelf verzwaarde naar 1000 kg, en oma wist met moeite haar handen onder haar uit te krijgen. ´ Hastæ! Misdraag je niet zo!´ Toen tilde ze de weer normaal voor een kat wegende Hastæ op de grond en ging zitten. Hastæ sprong op het plafond en bleef daar ondersteboven mokken. Luna wachtte ongeduldig terwijl haar oma haar kamillethee opdronk, en vroeg zich ondertussen af: wat zat er nog meer in die tas?