#5

Luna zuchtte, en na ongeveer een halfuurtje verveling en het ruiken van een ontbijt terwijl ze honger had, had Luna er genoeg van. Ze ging naar de keuken en vroeg aan haar moeder of ze een geroerbakt ei voor haar klaar wilde maken. Toen plofte ze naast Vera neer op de bank , die geboeid naar Dora zat te kijken, en luisterde geirriteerd naar het vrolijk liedje dat door de kamer schalde. Elke keer dat Dora iets vroeg, gaf Vera antwoord. ‘Daar is het kuikentje! Achter de boom! Swieber, niet stelen! Swieber niet stelen! Swieber niet steeelen! O nee! Dora klik op Dora!’ Luna kreunde. ‘Moet je echt naar die onzin kijken?’ Vera zei: ‘Het is geen onzin, het is leuk , kijk maar! Daar is het kuikentje dat zijn moeder kwijt is! We moeten hem redden!’ ‘Ik ga het kuikentje vermoorden en opeten! Vera, jij verdient het niet om de afstandsbediening te hebben nadat je me zo vroeg wakker hebt gemaakt, geef hier!’ Toen begon een worsteling om de afstandsbediening tussen Luna en Vera op de bank, die Luna won omdat ze vijf jaar ouder was dan Vera, en Vera was pas zeven. Maar toen begon Vera te huilen en het kwam er op uit dat Dora gezellig verderzong en Luna chagrijnig op de bank zat, omdat hun moeder ertussen was gekomen. Beata kwam even later binnenlopen met twee borden, die ze voor Luna en Vera neerlegde. ‘Goeiemorgen Luna en Vera, zei Beata. Luna bromde iets onverstaanbaars, en Vera reageerde al helemaal niet omdat ze haar ogen gefixeerd had op de tv. Nadat Luna en Vera allebei hun ontbijt ophadden, ging de tv uit en Beata kwam de kamer binnen. ‘Jongens, oma komt vandaag langs en Vera mag een dagje bij haar logeren.’ ‘Waarom mag ik niet gaan?’vroeg Luna, ‘ik weet zeker dat Vera niet wil gaan.’ ‘Ja, ik wil niet,’zei Vera. ‘Haar eten is niet lekker, haar brood is bruin, en haar ham smaakt vreemd.’ ‘Wil je dan dat ik je wat wit brood meegeef en wat ham en pindakaas van thuis?’vroeg Beata. Vera stak haar handjes in de lucht en riep vol overgave: ‘Jaaaa!’ ‘Ja hoor, ik ben over een paar dagen weg en ik mag niet eens bij oma logeren,’zuchtte Luna. Als Beata dat al gehoord had, negeerde ze het. ‘Goed dan Vera, ik smeer ik alvast wat broodjes voor je. Oma is er volgens mij rond half 4.’ ‘Nog een halfuurtje dus,’zei Luna terwijl ze naar de klok omhoog keek. Beata liep naar de keuken en begon boterhammen te smeren. Toen ze daarmee klaar was en ze een tas met de pyama en tandenborstel van Vera had ingepakt gingen ze met z’n drieen een natuurprogramma kijken over stokstaartjes en andere dieren uit Afrika. Luna en haar moeder wedden bij de gevechten tussen de dieren wie er zou gaan winnen. ‘Haha, ik zei het toch! De krokodil won van de gnoe!’riep Luna enthousiast, ‘geef me een euro!’ ‘Hé, we hebben het nooit over geld gehad,’zei Beata. Luna haalde haar schouders op. ´Volgens mij komt oma binnenkort,´zei Beata toen, en net op dat moment klonk de schelle deurbel. Beata zwaaide dehouten deur open.´Hallo,´zei de vrouw die achter de houten deur stond. Ze was rond de 60, ze had kort grijs haar en blauwe ogen. Bij haar ogen had ze lachrimpels.In haar handen droeg ze haar Heksenkat Hastæ, wat speer betekende in het latijn. Hastæ keek chagrijnig, want ze had een hekel aan lopen, fietsen en rijden met een auto. In het algemeen gezegd had ze er een erge hekel aan om niet thuis te zijn. ‘Hallo Luna, hoi Vera! Het is zeker een paar weken geleden dat ik jullie voor het laatst gezien heb!’ Vera staarde naar de kadoo-tas die haar oma op de stoep had neergezegd, en vroeg toen: ‘Heb je een kadoo voor mij gekocht?’ Luna schopte Vera niet al te zacht tegen haar enkel en zei: ‘Véra, dat is onbeleefd!’ Ook al vroeg ze zich nu ook af wat er in de tas zat.